ടെക്‌സക്യാന മൂൺലൈറ്റ് മർഡേഴ്‌സ്

The Texarkana Moonlight Murders

ഭാഗം 1

ടെക്‌സാസിനും അര്‍ക്കന്‍സാസിനും ഇടയിലുള്ള അതിര്‍ത്തിയില്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു മെട്രോപൊളിറ്റന്‍ പ്രദേശമാണ് ടെക്‌സാക്യാന. പലരും ടെക്‌സാക്യാനയെ ഒരു നഗരമായി കരുതുന്നു, എന്നാല്‍ ഇത് ശരിക്കും പകുതിയായി വിഭജിക്കപ്പെട്ട ഒരു നഗരമാണ്. പട്ടണത്തിന്റെ പകുതിയും ടെക്‌സാസിലെ ബോവി കൗണ്ടിയില്‍ വസിക്കുന്നു, ബാക്കി പകുതി അര്‍ക്കന്‍സാസ് മില്ലര്‍ കൗണ്ടിയില്‍ പെട്ടതാണ്. സൗകര്യങ്ങള്‍ പങ്കിടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, പട്ടണങ്ങള്‍ക്ക് അവരുടേതായ പ്രത്യേക പ്രാദേശിക സര്‍ക്കാരുകളുണ്ട്. ഈ പേര് എങ്ങനെ വന്നു എന്ന് കൃത്യമായി അറിയില്ല. പത്തൊന്‍പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ‘ടെക്‌സാക്യാന’ എന്ന പേരിലുള്ള ഒരു സ്റ്റീം ബോട്ടില്‍ നിന്നാണ് ഈ പേര് പ്രചോദനം ഉള്‍ക്കൊണ്ടതെന്ന് ഐതിഹ്യം പറയുന്നു, എന്നാല്‍ ‘ടെക്‌സാക്യാന ബിറ്റേഴ്‌സ്’ എന്ന പാനീയത്തിന്റെ പേരിലാണ് ഈ പ്രദേശത്തിന് ഈ പേര് ലഭിച്ചത് എന്നും കിംവദന്തിയുണ്ട്.

യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഒരു റെയില്‍റോഡിലും തടി കേന്ദ്രത്തിലും സ്ഥിരതാമസമാക്കിയ ചിലര്‍ ടെക്‌സാക്യാനയെ ‘ലിറ്റില്‍ ചിക്കാഗോ’ എന്ന് വിളിപ്പേര് നല്‍കി, കാരണം ഇത് യാത്രയുടെ കേന്ദ്രമായി വര്‍ത്തിച്ചിരുന്നു. അതുപോലെ, ഈ പ്രദേശം കിഴക്കിനും പടിഞ്ഞാറിനും ഇടയിലുള്ള ഒരു സ്റ്റോപ്പ്-ഗാപ്പ് പട്ടണമായി അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു – കുറഞ്ഞത്, 1940 കളുടെ തുടക്കം വരെയെങ്കിലും. പേള്‍ ഹാര്‍ബറിനെതിരായ ആക്രമണം അമേരിക്കയെ രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു, യുദ്ധകാലാടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള സാധനങ്ങള്‍ ഉല്‍പ്പാദിപ്പിക്കാന്‍ നിരവധി പ്ലാന്റുകളും ഫാക്ടറികളും നവീകരിച്ചു, അമേരിക്കയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് വെടിമരുന്ന് പ്ലാന്റുകള്‍ നിര്‍മ്മിക്കപ്പെട്ടു. റെഡ് റിവര്‍ ആര്‍മി ഡിപ്പോ ( RED RIVER ARMY DEPOT ) 1941 ല്‍ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു, അവിടെ രാജ്യത്തുടനീളമുള്ള വെടിമരുന്ന് സംഭരണത്തിനായി അയച്ചിരുന്നു. കുറച്ച് മാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം, ലോണ്‍ സ്റ്റാര്‍ ആര്‍മി വെടിമരുന്ന് പ്ലാന്റ് ബിസിനസ്സിനായി തുറന്നു, അവിടെ വെടിയുണ്ടകളും ഷെല്ലുകളും മറ്റും ഉത്പാദനം ആരംഭിച്ചു. ഈ രണ്ട് പ്ലാന്റുകളും തുറന്നത് അവര്‍ക്ക് തൊഴിലവസരങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവന്നു. ജോലികള്‍ക്കൊപ്പം, ജനസംഖ്യയും കൂടി. 1940 നും 1950 നും ഇടയില്‍, ടെക്‌സാക്യാന വിഭജനത്തിന്റെ ഇരുവശത്തും ജനസംഖ്യ ഗണ്യമായി വര്‍ദ്ധിച്ചു, ഭൂരിഭാഗം പേരും ടെക്‌സാസ് ഭാഗത്താണ് താമസിക്കാന്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തത്, എന്നാല്‍ രണ്ടുപ്രദേശത്തും പുതിയ താമസക്കാരുടെ വരവ് ലഭിച്ചു.

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം അവസാനിച്ചപ്പോള്‍, രണ്ട് പ്ലാന്റുകളും യുദ്ധോപകരണങ്ങളുടെയും ആയുധങ്ങളുടെയും കേന്ദ്രമായി തുടര്‍ന്നു. അമേരിക്ക സമാധാന കാലത്തേക്ക് മാറുകയും സൈനികര്‍ നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്തതോടെ പ്ലാന്റില്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന പലര്‍ക്കും അവരുടെ ജോലി നിലനിര്‍ത്താന്‍ സാധിച്ചിരുന്നു.

1946 യുദ്ധം അവസാനിച്ച് ഒരു വര്‍ഷത്തിന് ശേഷം

വെള്ളിയാഴ്ച, ഫെബ്രുവരി 22, 1946.

25 കാരനായ ജിമ്മി ഹോളിസും 19 കാരിയായ മേരി ജീന്‍ ലാറിയും ജിമ്മിയുടെ സഹോദരന്‍ ബോബും അവന്റെ സഖിയും പ്രണയത്തിലായിരുന്നു.

അവര്‍ നാലു പേരും അന്ന് വൈകുന്നേരം അത്താഴത്തിന് പോയി, തുടര്‍ന്ന് ഒരു പ്രാദേശിക തിയേറ്ററില്‍ ഒരു സിനിമ ആസ്വദിച്ചു. 11:00 PM കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, വീട്ടിലേക്ക് പോകാന്‍ തയ്യാറെടുത്തു. ജിമ്മി കാര്‍ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു, അവന്റെ ഡേറ്റിങ്ങ് മുതല്‍ മേരി അവളുടെ കുടുംബത്തോടൊപ്പം ടെക്‌സാസിലെ ഹുക്ക്‌സില്‍ താമസിച്ചു – ഏകദേശം ഇരുപത് മൈല്‍ പടിഞ്ഞാറ് – ബോബിനേയും കാമുകിയേയും ആദ്യം ഇറക്കിവിടാന്‍ അവര്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ജിമ്മിയും മേരിയും അങ്ങിനെ ചെയ്തു, ഇത് അവര്‍ക്ക് തങ്ങള്‍ക്ക് മാത്രമായി അല്‍പ്പം സമയം ലഭിക്കും എന്നു കരുതി.

മേരിയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയില്‍ പടിഞ്ഞാറ് ഹുക്ക്‌സ് എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ പട്ടണത്തില്‍ യുവ ദമ്പതികള്‍ ഒറ്റപ്പെട്ട ‘ലൗവേഴ്‌സ് ലൈനില്‍’ ( lovers‘ lane ) എന്നറിയപ്പെടുന്ന പാതയില്‍ വാഹനം നിര്‍ത്താന്‍ തീരുമാനിച്ചു. റിച്ച്മണ്ട് റോഡിന് ( Richmond Road ) തൊട്ടുപുറത്ത്, പേരിടാത്ത, നടപ്പാതയില്ലാത്ത ഒരു പ്രദേശമായിരുന്നു ഇത്.

അടുത്തുള്ള ബെവര്‍ലി ഹൗസിംഗ് ഡെവലപ്‌മെന്റില്‍ നിന്ന് ഏകദേശം 100-ഓളം യാര്‍ഡുകള്‍ മാറിയായിരുന്നു ഈ വഴി. റോഡ് വളരെ ശാന്തവും വിജനവും ഏകാന്തവുമായിരുന്നു; രണ്ട് യുവ പ്രേമികള്‍ക്ക് പരസ്പരം കൂട്ടുകൂടാനും ആസ്വദിക്കാനും പറ്റിയ സ്ഥലം.

രാത്രി 11.45 ഓടെ ഇരുവരും ശാന്തമായ സ്ഥലത്ത് എത്തി. ഏകദേശം പത്ത് മിനിറ്റോളം അവര്‍ അവിടെ സംസാരിച്ചിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഡ്രൈവറുടെ സൈഡ് ഡോറില്‍ ഒരു അനക്കം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. അതൊരു മനുഷ്യനായിരുന്നു, കാറിനുള്ളിലേക്ക് പ്രകാശമുള്ള ഫ്‌ളാഷ് ലൈറ്റ് അയാള്‍ തെളിച്ചു. ആ മനുഷ്യന്‍ വെളുത്ത തുണികൊണ്ടുള്ള മുഖംമൂടി ധരിച്ചിരിക്കുന്നതായി ജിമ്മിക്കും മേരിക്കും കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു. മനുഷ്യന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് കാണുവാനായി ചെറിയ ദ്വാരങ്ങളുള്ള ഒരു പില്ലോ കവര്‍ പോലെയായിരുന്നു അത് എന്ന് അവര്‍ പിന്നീട് ഓര്‍ക്കുന്നു.

അപരിചിതനായ മനുഷ്യനോട് തനിക്ക് ആളു തെറ്റി എന്ന് പറയാമെന്ന് ജിമ്മി കരുതി, എന്തെന്നാല്‍ അതൊരു തമാശയാണെന്നാണ് ജിമ്മി കരുതിയത്. മുഖംമൂടി ധരിച്ചയാള്‍ തന്റെ പക്കല്‍ തോക്കുണ്ടെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തിയതോടെ ഇത് തമാശല്ലെന്ന് അവര്‍ക്ക് മനസിലായി. പാര്‍ക്ക് ചെയ്ത കാറില്‍ നിന്ന് യുവ ദമ്പതികളോട് പുറത്തിറക്കാന്‍ ഉത്തരവിടുകയും ചെയ്തു. ജിമ്മിക്ക് നേരെയായിരുന്നു ഇയാളുടെ ഭീഷണി.

‘എനിക്ക് നിന്നെ കൊല്ലാൻ ആഗ്രഹമില്ല, സഖാവേ, ഞാൻ പറയുന്നത് ചെയ്യുക.’

ഭയചകിതരെങ്കിലും മടിച്ചുമടിച്ച് യുവ ദമ്പതികള്‍ അനുസരിച്ചു. മുഖംമൂടി ധരിച്ചയാള്‍ക്ക് ഇരുവരേക്കാളും ഉയരമുണ്ടെന്ന് മനസിലാക്കി ഇരുവരും ഡ്രൈവറുടെ വശത്തെ വാതിലിലൂടെ കാറില്‍ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. അവന്‍ ഒരു കൈ കൊണ്ട് തന്റെ ഫ്‌ളാഷ് ലൈറ്റ് തെളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, മറ്റേ കൈ പിസ്റ്റളില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു.

ജിമ്മിയും മേരിയും വാഹനത്തില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ മുഖംമൂടി ധരിച്ചയാള്‍ ജിമ്മിയോട് ജിമ്മിയുടെ പാന്റ് അഴിക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

ജിമ്മി മടിച്ചു, പക്ഷേ ഭയന്ന മേരി ‘പറയുന്നത് അനുസരിക്കാന്‍’ ജിമ്മിയോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

അതിനാല്‍, മുഖംമൂടി ധരിച്ചയാള്‍ ഒരു പടി മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിന് മുമ്പ് ജിമ്മി തന്റെ ബെല്‍റ്റും പാന്റും അഴിക്കുകയും ചെയ്തു. തെളിച്ചമുള്ള ഫ്‌ളാഷ് ലൈറ്റില്‍ എന്താണ് കണ്ടതെന്ന് മേരി പിന്നീട് വിവരിച്ചു.

‘ജിമ്മി തന്റെ ട്രൗസര്‍ അഴിച്ചുമാറ്റിയ ശേഷം, ആ മനുഷ്യന്‍ ജിമ്മിയുടെ തലയില്‍ രണ്ടുതവണ അടിച്ചു. ശബ്ദം വളരെ ഉയര്‍ന്നതാണ്, ജിമ്മിക്ക് വെടിയേറ്റതാണെന്ന് ഞാന്‍ കരുതി. തലയോട്ടി പൊട്ടുന്നതായിരുന്നു ആ ശബ്ദം എന്ന് ഞാന്‍ പിന്നീട് മനസ്സിലാക്കി.’

ജിമ്മി ഹോളിസിന്റെ തലയോട്ടി ഒന്നിലധികം സ്ഥലങ്ങളില്‍ തല്‍ക്ഷണം തകര്‍ന്നു. അവര്‍ ഒരു കൊള്ളക്കാരന്റെ ഇരയാകുകയാണെന്ന് കരുതിയ മേരി ഉടന്‍ തന്നെ മുഖംമൂടി ധരിച്ച ആളോട് അപേക്ഷിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

‘ഞാന്‍ ജിമ്മിയുടെ പാന്റ് എടുത്ത് അവന്റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന് അവന്റെ പേഴ്‌സ് എടുത്തു, ‘നോക്കൂ, അവന്റെ പക്കല്‍ പണമില്ല’ എന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, പക്ഷേ ആ മനുഷ്യന്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു, ഞാന്‍ കള്ളം പറയുകയാണെന്ന് ; അവന്‍ പറഞ്ഞു, എന്റെ പേഴ്‌സ് ഉണ്ടെന്ന്, പക്ഷേ ഞാന്‍ എന്റെ കൈയ്യില്‍ ഇല്ല എന്ന് അവനോട് പറഞ്ഞു, അപ്പോള്‍ അവന്‍ എന്നെ ഒരു ഇരുമ്പ് പൈപ്പ് കൊണ്ട് അടിച്ചു, ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു, എന്നെ നിലംപരിശാക്കി എന്ന്, പക്ഷേ എനിക്ക് എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു.

അതിനുശേഷം അവനവളോട് ഓട് എന്ന് ആഞ്ജാപിച്ചു.

മേരി ജീന്‍ ലാറി അടുത്തുള്ള ഒരു കുഴിയിലേക്ക് ഓടി, അവള്‍ മരക്കൂട്ടത്തിലേയ്ക്ക് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നത് അയാള്‍ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല, ആ മനുഷ്യന്‍ അവളുടെ പിന്നില്‍നിന്നും വിളിച്ചു, റോഡിലൂടെ എതിര്‍ദിശയിലേക്ക് ഓടാന്‍ അവളോട് ആജ്ഞാപിച്ചു. അവളെ തുറസ്സായ സ്ഥലത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകാനാണ് അവന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത്. അവന്റെ മട്ടും ഭാവവും അനുസരിച്ച് അയാള്‍ മേരിയെ ആണ് ലക്ഷ്യം വച്ചെതെന്ന് തോന്നി.

സ്വല്‍പ്പം ദൂരെ ഒരു കാര്‍ കിടക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു. ആരെങ്കിലും ഉള്ളില്‍ ഉണ്ടാകുമെന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍ മേരി വാഹനത്തിന് നേരെ ഓടാന്‍ തുടങ്ങി. നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍, ആ വാഹനം ഓടിയിട്ട് കുറച്ച് സമയമായിരുന്നു. എഞ്ചിന്‍ തണുത്തിരുന്നു. അകത്ത് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഈ സമയത്ത്, അവളെ പിന്തുടരുന്ന ആ മനുഷ്യന്‍ – മേരിയെ പിടികൂടി.

‘ഞാന്‍ കാര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, ആ മനുഷ്യന്‍ എന്നെ മറികടന്നു.’ മേരി പിന്നീട് പറഞ്ഞു.

”എന്തിനാണ് ഓടിയതെന്ന്” അയാള്‍ ചോദിച്ചു. ഏറെക്കുറെ ഹാസ്യാത്മകമായി തോന്നുന്ന ആ ഒരു നിമിഷത്തില്‍, ”നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞതിനാല്‍” എന്ന് അവള്‍ പ്രതികരിച്ചപ്പോള്‍ ”നുണച്ചി” എന്ന് ആക്രോശിച്ച് അയാള്‍ അവളെ നിലത്തേക്ക് തള്ളിയിട്ടു.

അവിടെ വെച്ച് അയാള്‍ തന്റെ പിസ്റ്റളിന്റെ ബാരല്‍ ഉപയോഗിച്ച് മേരിയെ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

ഈ സമയത്താണ് ജിമ്മക്ക് അവന്റെ ബോധം വരാന്‍ തുടങ്ങിയത്. അവന്‍ വേദനയിലും ആശയക്കുഴപ്പത്തിലും ആയിരുന്നു, അവന്‍ മേരിയെ ചുറ്റുപാടും നോക്കി. അവളെ കാണാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ജിമ്മി റിച്ച്മണ്ട് റോഡിലേക്ക് കുറച്ച് ദൂരം നടന്നു, അവിടെ ഒരു വാഹനം കൈ കാണിച്ചു നിര്‍ത്തി. ഡ്രൈവര്‍ അവനെ സഹായിക്കാന്‍ സമ്മതിച്ചു. കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്ത് ജിമ്മി തുടരുമ്പോള്‍, ഈ വഴിയാത്രക്കാരന്‍ പോലീസിനെ വിളിക്കാന്‍ അടുത്തുള്ള ഒരു ശവസംസ്‌കാര ഭവനത്തില്‍ ചെന്നു.

ഇതിനിടയില്‍, മുഖംമൂടി ധരിച്ചയാള്‍ ഏതാനും മിനിറ്റുകളോളം വഴിയില്‍ മേരിയെ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ആ വഴി കടന്നുപോകുന്ന ഒരു വാഹനത്തിന്റെ ഹെഡ്‌ലൈറ്റ് കണ്ട് അയാള്‍ ഭയന്ന് ഇരുട്ടിലേക്ക് മറഞ്ഞു. മേരി ഈ അവസരം മുതലെടുത്ത്, സംഭവസ്ഥലത്ത് നിന്ന് നഗ്‌നപാദയായി ഓടി, ഏകദേശം അര കിലോമീറ്ററോളം കഴിഞ്ഞ് അടുത്തുള്ള വീട്ടിലേക്ക് ഓടിക്കയറി. ആ വീട്ടിലെ താമസക്കാരോട് സംസാരിക്കാന്‍ അവള്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞു, അവര്‍ ഉണര്‍ന്ന് പോലീസിനെ വിളിച്ചു.

അരമണിക്കൂറിനുള്ളില്‍, ഷെരീഫ് ഡബ്ല്യുഎച്ച് പ്രെസ്ലി ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ബോവി കൗണ്ടി ഷെരീഫ് ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ സ്ഥലത്തെത്തി. അയാളും മറ്റ് മൂന്ന് ഓഫീസര്‍മാരുമൊത്ത് കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് പോകാന്‍ തുടങ്ങി, വായുവില്‍ അപ്രത്യക്ഷനായ ഈ മുഖംമൂടി ധരിച്ച തോക്കുധാരിയെക്കുറിച്ച് കൂടുതലറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ.

ആ സമയത്ത്, ഈ ആക്രമണം ഒരു വ്യക്തിപരമായ പകപോക്കലായി പോലീസിന് തോന്നി. ഒരു ത്രികോണ പ്രണയം, അതായിരിക്കാം വിഷയം. അത് ഉടന്‍ തന്നെ പോലീസ് കണ്ടുപിടിക്കും എന്ന് അവര്‍ തന്നെ മനസില്‍ കണക്കുകൂട്ടി. എന്നാല്‍ ഷെരീഫ് പ്രെസ്ലിക്കും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ക്കും അവരുടെ ഓഫീസിനേയും ടെക്‌സാസ്, അര്‍ക്കന്‍സാസ് സംസ്ഥാനങ്ങളേയും വരും വര്‍ഷങ്ങളില്‍ മുള്‍മുനയില്‍ നിര്‍ത്തുന്ന ഒരു കേസിന്റെ ആദ്യ നാളുകളിലാണെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു.

ബോവി കൗണ്ടി ഷെരീഫ് ബില്‍ പ്രെസ്ലിയാണ് 1946 ഫെബ്രുവരി 23 ശനിയാഴ്ച അതിരാവിലെ രംഗത്തിറങ്ങിയ ആദ്യത്തെ ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍. തന്റെ ഓഫീസില്‍ രണ്ട് കോളുകള്‍ ലഭിച്ച് അരമണിക്കൂറിനുള്ളില്‍ അദ്ദേഹം സംഭവസ്ഥലത്തെത്തി – ഒന്ന് മേരിപറഞ്ഞിട്ട് വിളിച്ചതും, അടുത്തത് കാര്‍ ഡ്രൈവര്‍ പറഞ്ഞിട്ടുമായിരുന്നു. മുഖംമൂടി ധരിച്ച ഒരാള്‍ തോക്കുപയോഗിച്ച് തങ്ങളെ ആക്രമിച്ചതായി രണ്ട് കോളുകളും അവകാശപ്പെട്ടു, പ്രെസ്ലി സംഭവസ്ഥലത്തേക്ക് കുതിച്ചു. ഷെരീഫ് പ്രെസ്ലി ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ അമേരിക്കന്‍ പര്യവേഷണ സേനയില്‍ അംഗമായി ഫ്രാന്‍സില്‍ സേവനമനുഷ്ഠിച്ച ഒരു വിദഗ്ധനായിരുന്നു. നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തിയ ശേഷം, ഇരുപത് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ്, അദ്ദേഹം ഒരു പൊതുപ്രവര്‍ത്തകനായിരുന്നു: ബോവി കൗണ്ടി കമ്മീഷണറായും ട്രഷററായും സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. ഇപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ഷെരീഫായി സേവനമനുഷ്ടിക്കുന്നു.

ഷെരീഫ് പ്രെസ്ലിയും മറ്റ് മൂന്ന് ഉദ്യോഗസ്ഥരും കുറ്റകൃത്യം ചെയ്ത സ്ഥലത്ത് ചേര്‍ന്നു, എന്നാല്‍ അവര്‍ക്ക് കൃത്യമായ വിശദാംശങ്ങളൊന്നും കണ്ടെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് അല്‍പ്പം അകലെ ടയര്‍ ട്രാക്കുകള്‍ പോലെ തോന്നിക്കുന്നവ പാടുകള്‍ അവര്‍ കണ്ടെത്തി, പക്ഷേ അത് ഒരു അറിയപ്പെടുന്ന ബ്രാന്‍ഡിലേക്കോ വാഹനത്തിന്റെ മോഡലിലേക്കോ വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നതായി തോന്നിയില്ല. ജിമ്മിയുടെ ട്രൗസറും, വാലറ്റും, സാധനങ്ങളും പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിരുന്ന കാറില്‍ നിന്ന് ഏകദേശം 100 വാര അകലെ കേടുകൂടാതെയിരിക്കുന്നതായി അവര്‍ക്ക് കാണപ്പെട്ടു.

ഇരകളായ രണ്ടുപേരും ആ രാത്രി ആശുപത്രിയില്‍ അഡ്മിറ്റായിരുന്നു, അവിടെ മേരി ജീന്‍ ലാറിക്ക് തലയില്‍ ചെറിയ മുറിവുകളുണ്ടായിരുന്നു; മാത്രമല്ല ലൈംഗികാതിക്രമത്തിന് ഇരയായതായി അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു. പക്ഷേ മാധ്യമങ്ങളില്‍ അവളെ ബലാത്സംഗം ചെയ്തുവെന്ന് അച്ചടിക്കേണ്ടതില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചു, പകരം ‘അവള്‍ ദുരുപയോഗം ചെയ്യപ്പെട്ടു’ എന്ന സംഭാഷണ വാചകം തിരഞ്ഞെടുത്തു. അങ്ങിനെയാണ് മാധ്യമങ്ങളിലും വാര്‍ത്തവന്നത്.

മറുവശത്ത്, ഒന്നിലധികം പൊട്ടലുകള്‍ തലയോട്ടിക്ക് സംഭവിച്ചതിനെത്തുടര്‍ന്ന് ബോധം വീണ്ടെടുക്കാന്‍ പാടുപെടുന്നതിനാല്‍ ജിമ്മി ഹോളിസ് രണ്ടാഴ്ചയോളം ആശുപത്രിയില്‍ കഴിയേണ്ടി വരും എന്നറിഞ്ഞു.

ആക്രമണത്തെക്കുറിച്ചും തോക്കിന് മുനയില്‍ അവരെ ഭയപ്പെടുത്തിയ മുഖംമൂടി ധരിച്ച ആളെക്കുറിച്ചും മേരി അന്ന് രാത്രി പോലീസിനോട് സംസാരിച്ചു. അയാള്‍ തലയില്‍ ഒരു വെള്ള ബാഗ് ധരിച്ചിരുന്നു, അതില്‍ കണ്ണുകള്‍ക്കും വായയ്ക്കും ദ്വാരങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് അവള്‍ അറിയിച്ചു. ആ ദ്വാരങ്ങള്‍ വഴി ആ മനുഷ്യന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഭാഗീകമായ കാഴ്ച്ച തനിക്ക് കിട്ടിയിട്ടുണ്ടെന്നും അയാള്‍ ഒരു നീഗ്രോ ആണെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഒരാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷം ബോധം വീണ്ടെടുത്ത ജിമ്മി ഹോളിസിന്റെ പ്രസ്താവനയാണ് ഇത് വിവാദമാക്കിയത്. അയാള്‍ പറഞ്ഞു – അവന്റെ വീക്ഷണകോണില്‍ – ആ മനുഷ്യന്‍ വെളുത്ത നിറമുള്ള ആളാണെന്നു തോന്നുന്നു, ഏകദേശം മുപ്പത് വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, തനിക്ക് ഇത് സംബന്ധിച്ച് അവ്യക്തമായ ഓര്‍മ്മ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂവെന്നും അദ്ദേഹം അറിയിച്ചു. എല്ലാത്തിനുമുപരി, മുഖംമൂടി ധരിച്ച മനുഷ്യനുമായുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലിന്റെ ഭൂരിഭാഗം സമയത്തും ഒരു ഫ്‌ളാഷ് ലൈറ്റ് അവന്റെ കാഴ്ച്ചയെ തടഞ്ഞു, അയാള്‍ അവന്റെ തലയില്‍ ചവിട്ടുകയും ബോധം നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.

ഇരയെക്കുറിച്ച് ജിമ്മിക്ക് ഒരു കാര്യം മാത്രമേ അറിയാമായിരുന്നു: അയാള്‍ക്ക് ഭ്രാന്താണ്.

‘അവന്‍ പറഞ്ഞ ഭ്രാന്തന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ അവന്റെ മനസ്സ് വികൃതമായതായി എനിക്ക് തോന്നി. അവന്‍ ഭ്രാന്തനാണെന്ന് എനിക്കറിയാം’

ഇരുവരുടെയും സംയോജിത പ്രസ്താവനകളില്‍, മുഖംമൂടി ധരിച്ച വ്യക്തിയുടെ ഒരു ശാരീരിക സ്വഭാവത്തെ മാത്രമേ രണ്ട് ഇരകളും അംഗീകരിക്കുന്നുള്ളൂ: അയാള്‍ക്ക് ആറടി ഉയരമുണ്ടായിരുന്നു, അല്ലെങ്കില്‍ അതിലും ഒന്നോ രണ്ടോ ഇഞ്ച് ഉയരം കൂടാനും വയ്യായ്കയില്ല.

ഇരുവരുടെയും മൊഴികളിലെ വൈരുദ്ധ്യം കാരണം പോലീസിന് ഇരുവരിലും സംശയം തോന്നി. ദമ്പതികള്‍ തങ്ങളുടെ ആക്രമണകാരിയെ അറിഞ്ഞിരിക്കാമെന്ന് അവര്‍ സംശയിച്ചു തുടങ്ങി, അവരെ സംരക്ഷിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തില്‍ ആശയക്കുഴപ്പം നടിച്ചതായിരിക്കാം എന്നും കരുതി.

ജിമ്മി ഹോളിസും മേരി ജീന്‍ ലാറിയും ചേര്‍ന്ന കഥയില്‍ അന്വേഷകര്‍ക്ക് താല്‍പ്പര്യം നഷ്ടപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങിയതിനാല്‍, ചോദ്യം ചെയ്യലിനായി ആരെയും കസ്റ്റഡിയിലെടുത്തില്ല, സംശയിക്കുന്ന ആരെയും അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ ഒരിക്കലും പേരും ചേര്‍ത്തില്ല.

25 കാരനായ ജിമ്മി ഹോളിസിന്റെ ആക്രമണത്തിന് ശേഷവും ദിവസങ്ങളോളം ഗുരുതരാവസ്ഥയില്‍ തുടര്‍ന്നു. പൈന്‍ സ്ട്രീറ്റ് ഹോസ്പിറ്റലില്‍ പ്രവേശിപ്പിച്ച് നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടും ബോധം പൂര്‍ണമായി വീണ്ടെടുത്തില്ല. മാര്‍ച്ച് 9 ന് , 12 ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ഒടുവില്‍ ജിമ്മി ആശുപത്രിയില്‍ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. ഒന്നിലധികം തലയോട്ടി പൊട്ടലുകളില്‍ നിന്നുള്ള വീണ്ടെടുക്കല്‍ ദീര്‍ഘവും ശ്രമകരവുമായ ഒരു പ്രക്രിയയായിരിക്കുമെന്നും, കുറഞ്ഞത് ആറ് മാസത്തേക്കെങ്കിലും ഒരു ഇന്‍ഷുറന്‍സ് ഏജന്റ് എന്ന നിലയില്‍ തന്റെ ജോലിയിലേക്ക് മടങ്ങാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിയില്ലെന്നും ആശുപത്രിയില്‍ നിന്നും അവര്‍ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു.

1946 മെയ് മാസത്തോടെ, ഫെബ്രുവരിയിലെ ആ തണുത്ത സായാഹ്നത്തില്‍ തനിക്കും തന്റെ പ്രണയിനിക്കും എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് മനസിലാക്കാന്‍ അദ്ദേഹം അപ്പോഴും പാടുപെടുകയായിരുന്നു.

ജിമ്മിയുടെ 19 വയസുകാരിയായ മേരി ജീന്‍ ലാറിക്ക് അക്രമിയില്‍ നിന്ന് തലയ്ക്ക് ചെറിയ മുറിവുകള്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അവ ആശുപത്രിയില്‍ തുന്നിക്കെട്ടി, പിറ്റേന്ന് രാവിലെ അവളെ വിട്ടയച്ചു.

എന്നിരുന്നാലും, ഈ അജ്ഞാതനായ കുറ്റവാളിയുടെ കൈകളില്‍ നിന്ന് തനിക്ക് ലഭിച്ച ലൈംഗികാതിക്രമമായിരുന്നു മേരിയുടെ പ്രധാന ആശങ്ക. അന്ന് മാധ്യമങ്ങളില്‍ ഇത് റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തിരുന്നില്ല, പോലീസും റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍മാരും ഇത് പരാമര്‍ശിക്കാന്‍ കഴിയാത്തത്ര അശ്ലീലമാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചു. ആ വിവരം മറച്ചുവയ്ക്കുന്നത് തെറ്റായ കുറ്റസമ്മതങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കാന്‍ സഹായിക്കുമെന്ന് പോലീസ് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. ( അങ്ങിനെയുള്ള കുറ്റസമ്മതങ്ങള്‍ പിന്‍കാലത്ത് ഈ കേസില്‍ ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്തു)

ഈ അക്രമാസക്തമായ സംഭവത്തെ മറികടക്കാന്‍ മേരി പാടുപെട്ടു, അവള്‍ വളരെക്കാലം പേടിസ്വപ്നങ്ങളാല്‍ പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. സംഭവത്തിന് ഏതാനും ആഴ്ചകള്‍ക്കുശേഷം, അവള്‍ ടെക്‌സസിലെ ഹുക്‌സിലുള്ള മാതാപിതാക്കളുടെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഒക്ലഹോമയിലെ ഫ്രെഡറിക്കിലുള്ള അമ്മായിയുടെയും അമ്മാവന്റെയും വീട്ടിലേക്ക് മാറി. അവിടെയും (300 മൈലിലധികം അകലെ ) അവള്‍ പലപ്പോഴും തനിയെ മുകളിലേക്ക് പോകാനോ ഒറ്റയ്ക്ക് ഉറങ്ങാനോ പോലും ഭയപ്പെട്ടു. അവളെ ആക്രമിച്ച ആള്‍ അവളുടെ ചിന്തകളെ വേട്ടയാടി; ശബ്ദങ്ങള്‍ അവളുടെ ചിന്തകളെ പിന്നിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയ്‌ക്കൊണ്ടിരുന്നു.

‘എവിടെയും അവന്റെ ശബ്ദം എനിക്കറിയാം. അത് എന്റെ ചെവിയില്‍ എപ്പോഴും മുഴങ്ങുന്നു. എന്തുകൊണ്ടാണ് അവന്‍ എന്നെയും കൊല്ലാത്തത്? അവന്‍ മറ്റു പലരെയും കൊന്നു.’ പിന്‍കാലത്ത് അവള്‍ പറഞ്ഞു.

ഭാഗം 2

1946 മാര്‍ച്ച് 24.

റിച്ച്മണ്ട് റോഡിലെ ശാന്തമായ കാമുകന്മാരുടെ പാതയില്‍ ( lovers lane ) യുവ ദമ്പതികള്‍ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടിട്ട് ഒരു മാസത്തിലേറെയായി. ശാന്തമായ ഒരു ഞായറാഴ്ച രാവിലെയായിരുന്നു അത്, യു.എസ്. ഹൈവേ 67-ന് തെക്ക് ഭാഗത്തുള്ള റിച്ച് റോഡിലൂടെ ഒരു വാഹനം കടന്നു പോകുന്നു. അക്കാലത്ത്, റിച്ച് റോഡിന് പ്രദേശവാസികള്‍ ‘ലവേഴ്‌സ് ലെയ്ന്‍’ എന്ന് വിളിപ്പേര് നല്‍കിയിരുന്നു. സ്വകാര്യതയുള്ള മരങ്ങളാല്‍ ചുറ്റപ്പെട്ട, ഇതുവരെ ഹൈവേയുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു കരിങ്കല്‍ പാതയായിരുന്നു അത്. ഏതാനും ബ്ലോക്കുകള്‍ മാത്രം അകലെയുള്ള ക്ലബ് ഡാളസ് എന്ന ഹാംഗ്-ഔട്ടിന് സമീപമാണ് ഇത് .

8:30 നും 9:00 AM നും ഇടയില്‍, ഒരു വാഹനമോടിക്കുന്നയാള്‍ റിച്ച് റോഡിലൂടെ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു, റോഡിന്റെ സൈഡില്‍ പാര്‍ക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഒരു ഓള്‍ഡ്‌സ് മൊബൈല്‍ അയാള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഇത് അസാധാരണമായതിനാല്‍, വാഹനം ആരുടേതാണെന്ന് കാണാന്‍ അവിടെ നിര്‍ത്തി നോക്കാന്‍ അദ്ദേഹം തീരുമാനിച്ചു.

ഈ വാഹനയാത്രക്കാരന്‍ അകത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ രണ്ടു മൃതദേഹങ്ങള്‍ കണ്ടു. ആദ്യത്തേത് – ഒരു പുരുഷന്‍ – വിചിത്രമായി മുന്‍ സീറ്റുകള്‍ക്കിടയില്‍ കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവന്റെ ശിരസ്സ് അവന്റെ ക്രോസ് ചെയ്ത കൈകളില്‍ അമര്‍ന്നിരുന്നു, അവന്റെ പോക്കറ്റുകള്‍ പുറത്തേയ്ക്ക് എടുത്തിരുന്നു.

പിന്‍സീറ്റില്‍, ഒരു യുവതി മുഖം താഴ്ത്തി കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. പുരുഷന്റെ പോലെ തന്നെ അവളുടെ പോക്കറ്റുകളും പുറത്തെടുത്തിരുന്നു.

ഓള്‍ഡ്‌സ്‌മൊബൈലിനുള്ളിലെ രണ്ടുപേര്‍ ഉറങ്ങുകയാണെന്നാണ് ഈ വഴിയാത്രക്കാരന്‍ ആദ്യം കരുതിയത്. എന്നിരുന്നാലും, എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ടെന്ന് പെട്ടെന്ന് വ്യക്തമായി. വാഹനത്തിനുള്ളില്‍ രക്തമുണ്ടായിരുന്നു, കൂടാതെ കാറിനുള്ളിലെ പുരുഷനും യുവതിയും വെടിയേറ്റ് മരിക്കുകയായിരുന്നു എന്ന് പെട്ടെന്ന് അയാള്‍ക്ക് പിടികിട്ടി.

റിച്ചാര്‍ഡ് ലാനിയര്‍ ഗ്രിഫിന്‍ 1916 ഓഗസ്റ്റ് 31 നാണ് ജനിച്ചത്. അവന്‍ ടെക്‌സസിലെ ലിന്‍ഡനില്‍ വളര്‍ന്നു, ഒടുവില്‍ രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തില്‍ അകപ്പെട്ടു. യുഎസ് നേവല്‍ കണ്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ ബറ്റാലിയനുകളില്‍ ‘സീബീസ്’ അംഗമായിരുന്നു. അടിസ്ഥാനപരമായി, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജോലിയുടെ പേര് യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്‌സ് നേവിക്ക് വേണ്ടി കാര്യങ്ങള്‍ നിര്‍മ്മിക്കാന്‍ സഹായിക്കുക എന്നതായിരുന്നു, എന്നാല്‍ ‘സീബീസ്’ അവര്‍ പോരാടാനും ഉള്ളവരായിരുന്നു.

1945 ഡിസംബറില്‍, ഗ്രിഫിന്‍ ഡിസ്ചാര്‍ജ് ചെയ്യപ്പെട്ടു, ടെക്‌സസിലേക്ക് മടങ്ങി. സൈനികരെ പുനരധിവസിപ്പിക്കാന്‍ അനുവദിച്ച ഒരു ഭവന യൂണിറ്റില്‍ അദ്ദേഹം അമ്മയോടൊപ്പം താമസം മാറി. നാട്ടിലെത്തി മാസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ മരപ്പണിക്കാരനായും പെയിന്ററായും ജോലി പുനരാരംഭിച്ചു. പോളി എന്ന യുവതിയേയും അയാള്‍ കണ്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

പോളി ആന്‍ മൂര്‍ ജനിച്ചത് നവംബര്‍ 10, 1928. ടെക്‌സാസിലെ അറ്റ്‌ലാന്റയില്‍. ഒരു വര്‍ഷം മുമ്പ്, വെറും 16 വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍ ഹൈസ്‌കൂള്‍ ബിരുദം നേടിയിരുന്നു. അന്നുമുതല്‍ അവള്‍ റെഡ് റിവറില്‍ ജോലി ചെയ്തു. ഒരു ചെക്കറായി.

അവള്‍ വീട്ടില്‍ നിന്ന് മാറി താമസിക്കുന്നതിനാല്‍, പോളി അവളുടെ ബന്ധുവിനൊപ്പം അടുത്തുള്ള ഒരു ബോര്‍ഡിംഗ് ഹൗസില്‍ താമസിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, അവള്‍ റിച്ചാര്‍ഡ് ഗ്രിഫിന്‍ എന്ന പ്രായക്കൂടുതലുള്ള ആളുമായി ഡേറ്റിംഗ് ആരംഭിച്ചു.

റിച്ചാര്‍ഡിന് 29 ഉം പോളിക്ക് 17 ഉം വയസ്സായിരുന്നു, എന്നാല്‍ ആ സമയത്ത് പ്രായം വ്യത്യസ്തമായിരുന്നില്ല. വളരെ പ്രായം കുറഞ്ഞ സ്ത്രീകളുമായി ഡേറ്റ് ചെയ്യുന്നത് പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് സാമൂഹികമായി സ്വീകാര്യമായിരുന്നു; എന്നിരുന്നാലും, ഇക്കാലത്ത്, 17 വയസ്സുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുമായി ഡേറ്റിംഗ് നടത്തുന്ന 29 വയസ്സുള്ള ഒരു പുരുഷന്‍ സ്വല്‍പ്പം അധികപ്പറ്റായിരുന്നു.

ഇരുവരും ആറാഴ്ചയോളം ഡേറ്റിംഗിലായിരുന്നു, ഒടുവില്‍ ഒരു ശനിയാഴ്ച പുറത്തുപോയി ചെലവഴിക്കുന്നതില്‍ തീരുമാനമായി. മാര്‍ച്ച് 23 ന് മുമ്പ്, ടെക്‌സാക്യാനയിലെ വെച്ച് ഇരുവരും റിച്ചാര്‍ഡിന്റെ സഹോദരി എലനോറിനും അവളുടെ കാമുകനുമൊപ്പം രാത്രി 10:00 മണി വരെ ഒരു കഫേയില്‍ സമയം ചിലവഴിച്ചു. അതിനുശേഷം അവര്‍ അടുത്തുള്ള ലൗവേഴ്‌സ് ലൈനിലേയ്ക്ക് പുറപ്പെട്ടു.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ, റിച്ചാര്‍ഡിന്റെ ഓള്‍ഡ്‌സ്‌മൊബൈലില്‍ നിന്ന് അവരുടെ മൃതദേഹം കണ്ടെത്തി. വാഹനം വഴിയാണ് അവനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്, എന്നാല്‍ പോളി അവളുടെ വിരലില്‍ അണിഞ്ഞിരുന്ന ഒരു മോതിരം വഴിയും തിരിച്ചറിയാന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്നു, അതില്‍ അവളുടെ ഇനീഷ്യലുകള്‍ – ‘P.A.M’ കൂടാതെ അവളുടെ ബിരുദ വര്‍ഷവും – ’45-ഉം ഉണ്ടായിരുന്നു.

ടെക്‌സാക്യാനയുടെ ടെക്‌സാസ് ഭാഗത്ത് കുറ്റകൃത്യം വീണ്ടും സംഭവിച്ചതിനാല്‍, റിച്ചാര്‍ഡ് ഗ്രിഫിന്‍, പോളി ആന്‍ മൂര്‍ എന്നിവരുടെ ഇരട്ട കൊലപാതകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അന്വേഷണം കൈകാര്യം ചെയ്തത് ബോവി കൗണ്ടി ആയിരുന്നു. ഇരകളായ രണ്ടുപേരുടെയും തലയുടെ പിന്‍ഭാഗത്താണ് വെടിയേറ്റത് . അത് ഒരു തരം വധശിക്ഷാ രീതിയിലാണെന്ന് തോന്നപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍ അവരുടെ മൃതദേഹങ്ങള്‍ കാറിനുള്ളിലാണ് കണ്ടെത്തിയത്, അതിനാല്‍ അവര്‍ക്ക് പുറത്തുനിന്നാണ് വെടിയേറ്റത് എന്ന ചിന്തയിലേയ്ക്ക് പോലീസ് എത്തി, തുടര്‍ന്ന് മരണശേഷം വാഹനത്തില്‍ തിരികെ എടുത്തുവച്ചിരിക്കാം ; അവരുടെ മൃതദേഹം പിന്നീട് നേരെയാക്കിയിരിക്കാം, ഒടുവില്‍ മണിക്കൂറുകള്‍ക്ക് ശേഷം അതുവഴി പോയ വാഹനമോടിക്കുന്നയാള്‍ കണ്ടെത്തി.

ബോവി കൗണ്ടി ഷെരീഫ് ‘ബില്‍’ പ്രെസ്ലി വീണ്ടും സംഭവസ്ഥലത്തെത്തിയ ആദ്യത്തെ ഓഫീസര്‍മാരില്‍ ഒരാളായിരുന്നു, ഒപ്പം ടെക്‌സാസ് സിറ്റി ചീഫ് ഓഫ് പോലീസ് ജാക്ക് റണ്ണല്‍സും ഒപ്പം ചേര്‍ന്നു. കാറില്‍ നിന്ന് ഏകദേശം ഇരുപത് അടിയോ മറ്റോ അകലെ രക്തത്തില്‍ കുതിര്‍ന്ന മണ്ണിന്റെ ഒരു പാച്ച് കണ്ടെത്തി.

ഇവിടെയാണ് ഇരകളില്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ പേര്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടതെന്ന് പോലീസ് സംശയിച്ചു, പിന്നീട് നടത്തിയ പരിശോധനകളില്‍ രക്തം പോളി മൂറിന്റെ രക്തഗ്രൂപ്പിന്റെ സാമ്പിളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതായി സൂചിപ്പിച്ചു.

കൊല്ലപ്പെട്ടവര്‍ പുറത്തായിരുന്നുവെന്ന് പൊലീസ് കരുതുന്നുണ്ടെങ്കിലും കാറിന്റെ ഉള്‍വശം വൃത്തിയുള്ളതായിരുന്നു. കാറിനുള്ളിലെ റണ്ണിംഗ് ബോര്‍ഡ് കട്ടപിടിച്ച രക്തത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞിരുന്നു, അത് കാറിന്റെ ഡോറിനടിയില്‍ തളംകെട്ടിക്കിടന്നിരുന്നു.

ഈ അന്വേഷകര്‍ക്ക് സംഭവസ്ഥലത്ത് നിന്ന് രണ്ട് .32-കാലിബര്‍ ഷെല്ലുകളും കണ്ടെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞു, കുറഞ്ഞപക്ഷം അവ ഒരു കോള്‍ട്ട് പിസ്റ്റളില്‍ നിന്ന് വെടിവച്ചതാകാം. ഈ അക്രമാസക്തമായ ഇരട്ടക്കൊലപാതകത്തില്‍ ഉപയോഗിച്ച ആയുധത്തെക്കുറിച്ചെങ്കിലും ഇത് അവര്‍ക്ക് ഒരു ധാരണ നല്‍കി.

നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍, ആ ഞായറാഴ്ച പ്രദേശത്തുടനീളം മഴയും കാറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു, അതിനാല്‍ കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്തിന് സമീപം കണ്ടെത്തിയ കാല്‍പ്പാടുകള്‍ കനത്ത മഴയില്‍ ഒലിച്ചുപോയതിനാല്‍ പോലീസ് നിരാശരായി.

അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ കേസിനെക്കുറിച്ച് പഠിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിനൊപ്പം, മറ്റ് ഏജന്‍സികളെ സഹായിക്കാന്‍ വിളിച്ചു. സിറ്റി പോലീസ്, പബ്ലിക് സേഫ്റ്റി ഡിപ്പാര്‍ട്ട്‌മെന്റ്, അയല്‍പക്കത്തുള്ള മില്ലര്‍, കാസ് കൗണ്ടികള്‍, കൂടാതെ FBI എന്നിവയിലെ ഡിറ്റക്ടീവുകളും ഉദ്യോഗസ്ഥരും ഇതില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടു.

മൃതദേഹങ്ങളുടെ സമഗ്രമായ പരിശോധന നടന്നോ ഇല്ലയോ എന്നത് നിര്‍ണ്ണയിക്കാന്‍ നിലവിലെ രേഖകള്‍ വഴി സാധിക്കില്ല. ഒരു പാത്തോളജിസ്റ്റ് മൃതദേഹങ്ങള്‍ പരിശോധിച്ചതിന്റേയോ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിന്റേയോ ഒരു രേഖയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഇരയായ പോളി ആന്‍ മൂര്‍ കൊലപാതകത്തിന് മുമ്പോ ശേഷമോ ലൈംഗികാതിക്രമത്തിന് ഇരയായതായി നിരവധി അഭ്യൂഹങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവള്‍ ബലാത്സംഗത്തിനിരയായതായി റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ കേട്ടിരുന്നു, എന്നാല്‍ മുമ്പ് മേരി ജീന്‍ ലാറേയ്‌ക്കെതിരായ ആക്രമണം പോലെ തന്നെ ഈ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ പരസ്യമാക്കിയില്ല.

1946 മാര്‍ച്ച് 27 ആയപ്പോഴേക്കും ( മൃതദേഹങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തി മൂന്ന് ദിവസത്തിന് ശേഷം ) സംയുക്ത പോലീസ് സംഘം അമ്പതിനും അറുപതിനും ഇടയില്‍ സാക്ഷികളെ അഭിമുഖം നടത്തി. ഒരു പ്രാദേശിക ബാറും കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്തിന് സമീപമുള്ള ഹോട്ട്‌സ്‌പോട്ടും ആയ ക്ലബ് ഡാളസിലെ രക്ഷാധികാരികളും ജോലിക്കാരും ആയിരുന്നു ഈ സാക്ഷികളില്‍ ഭൂരിഭാഗവും. റിച്ചാര്‍ഡ് ഗ്രിഫിനും പോളി മൂറും പ്രണയികളുടെ പാതയിലേക്ക് പോകുന്നതിന് മുമ്പ് അവിടെ പോയിരുന്നുവെന്ന് അവര്‍ അനുമാനിച്ചു, എന്നാല്‍ ഈ സാധ്യത സാക്ഷികളില്‍ നിന്ന് പോലീസിന് ലഭിച്ചില്ല.

1946 മാര്‍ച്ച് 30-ഓടെ, അറസ്റ്റിലേക്ക് നയിക്കുന്ന വിവരങ്ങള്‍ക്ക് $500 പാരിതോഷികം പ്രഖ്യാപിച്ചു. മുമ്പത്തെ അന്വേഷണം പോലെ ഇത് എങ്ങുമെത്താത്തതായി തോന്നി; പോരാത്തതിന് 100-ലധികം തെറ്റായ സൂചനകള്‍ അന്വേഷണത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.

ആ സമയത്ത് രക്തം പുരണ്ട വസ്ത്രങ്ങള്‍ കൈവശം വെച്ചതിന് മൂന്ന് ആളുകളെ സംശയത്തിന്റെ പുറത്ത് കസ്റ്റഡിയിലെടുത്തു. പോലീസ് ഓരോരുത്തരെയും സംശയത്തോടെ വീക്ഷിച്ചു, സംശയിക്കുന്നതിനുള്ള എന്തെങ്കിലും കാരണം തിരഞ്ഞു, എന്നാല്‍ മൂന്ന് പേരില്‍ രണ്ടുപേര്‍ക്കും വസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ച് ന്യായമായ വിശദീകരണങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. മൂന്നാമത്തേത് കൂടുതല്‍ അന്വേഷണത്തിനായി ടെക്‌സാസിലെ വെര്‍നണില്‍ വെച്ച് നടത്തപ്പെട്ടു, എന്നാല്‍ പിന്നീട് കുറ്റമൊന്നും കാണാത്തതിനാല്‍ അയാളേയും മോചിപ്പിച്ചു.

റിച്ചാര്‍ഡ് ഗ്രിഫിന്‍, പോളി ആന്‍ മൂര്‍ എന്നിവരുടെ കൊലപാതകത്തെത്തുടര്‍ന്ന് 200-ലധികം ആളുകളെ നിയമപാലകര്‍ ചോദ്യം ചെയ്തു. എന്നാല്‍ കേസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഒരാള്‍ക്കെതിരെയും ഒരു കുറ്റവും ചുമത്തിയില്ല.

ഈ ഇരട്ടക്കൊലപാതകത്തിന് ശേഷം, പോലീസ് പൊതുജനങ്ങളുടെ സഹായം അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, കിംവദന്തികളിലേക്കും ഗോസിപ്പുകളിലേക്കും വ്യാപിക്കുന്നതിനും; ഭയത്തിനും, അവിശ്വാസത്തിനും അനുയോജ്യമായ അന്തരീക്ഷമാണ് ടെക്‌സാക്യാന പ്രദേശമെന്ന് പെട്ടെന്ന് മനസിലായി തുടങ്ങി.

പരിഹരിക്കപ്പെടാത്ത ഇരട്ടക്കൊലപാതകത്തെക്കുറിച്ച് പൊതുജനങ്ങള്‍ ആശങ്കാകുലരാണെന്ന് അന്വേഷകര്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു; പ്രത്യേകിച്ച് യുവാക്കളെയും സ്ത്രീകളെയും ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള ഒന്ന് ആയതിനാല്‍. പട്ടണത്തില്‍ പരിഭ്രാന്തി പടരാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു, ആശങ്കാകുലരായ മാതാപിതാക്കള്‍ തങ്ങളുടെ മക്കളെ കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ ആശങ്കാകുലരാകാന്‍ തുടങ്ങി, കര്‍ഫ്യൂകള്‍ക്കും അലവന്‍സുകള്‍ക്കും മേലുള്ള ചരടുവലി ശക്തമാക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ആശങ്കാകുലരായ താമസക്കാര്‍ ലൗവേഴ്‌സ് ലൈനില്‍ പട്രോളിംഗ് തുടങ്ങി, എന്തെങ്കിലും പ്രശ്‌നത്തിന്റെ സൂചനകള്‍ക്കായി തിരയുകയായിരുന്നു അവര്‍, എങ്കിലും തങ്ങള്‍ ഒന്നും കണ്ടെത്താതിരിക്കാന്‍ അവര്‍ മനസാ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു.

ഭാഗം 3

ബെറ്റി ജോ ബുക്കർ ജനിച്ചത് ജൂൺ 5, 1930. അവൾ ഏകമകളായിരുന്നു, അവളുടെ പിതാവ് ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ അവളെ വിട്ട് പോയിരുന്നു. ബെറ്റി ഫെയർവ്യൂ കിന്റർഗാർട്ടനിൽ ചേർന്നു, അവിടെ പോൾ മാർട്ടിൻ എന്ന ആൺകുട്ടിയുമായി സൗഹൃദത്തിലായി. അവരുടെ സൗഹൃദം ബെറ്റിയുടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു പ്രധാന വഴിത്തിരിവായി മാറി, ഇരുവരും ടെക്‌സാക്യാനയുടെ ചരിത്രത്തിലേയ്ക്ക് പിന്നീട് ഇഴചേർന്നു. പോൾ ജെയിംസ് മാർട്ടിൻ, നാല് ആൺമക്കളിൽ ഇളയവനായിരുന്നു. പോളും ബെറ്റിയും ഒരിക്കൽ ടെക്‌സാക്യാനയുടെ അർക്കൻസാസ് ഭാഗത്ത് താമസിച്ചിരുന്നു, എന്നാൽ ബെറ്റിയുടെ അമ്മ പുനർവിവാഹം ചെയ്തപ്പോൾ, അവർ ടെക്‌സാസിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് മാറി. എന്നിരുന്നാലും ബെറ്റി ബീച്ച് സ്ട്രീറ്റ് ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് ചർച്ചിൽ തുടർന്നു, അത് പോളിനെ പതിവായി കാണാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു.

ബിരുദാനന്തരം ഒരു മെഡിക്കൽ ടെക്‌നീഷ്യനാകാൻ അവൾ പദ്ധതിയിട്ടു. അവൾ സംഗീതത്തിൽ ആകൃഷ്ടയായി, കൂടാതെ കുറച്ച് ബാൻഡുകൾക്കായി അവൾ ആൾട്ടോ സാക്‌സോഫോൺ വായിച്ചു. ഏപ്രിൽ രണ്ടാം വാരാന്ത്യത്തിൽ, ബെറ്റിയും പോളും പരസ്പരം കാണാൻ പദ്ധതിയിട്ടു.

1946 ഏപ്രിൽ 12 വെള്ളിയാഴ്ച, പോൾ മാർട്ടിൻ കിൽഗോറിലെ മാതാപിതാക്കളോട് യാത്രപറഞ്ഞു, താൻ വടക്കോട്ട് ടെക്‌സാക്യാനയിലേക്ക് ഏകദേശം രണ്ട് മണിക്കൂർ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുകയാണെന്ന് അവരോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. ഞായറാഴ്ച രാവിലെ തിരിച്ചെത്താൻ തക്കവണ്ണം പോകുകയായിരുന്നു. അന്ന് രാത്രി, അവൻ ടെക്‌സാക്യാനയിലെ ഒരു സുഹൃത്തിനോടൊപ്പം താമസിച്ചു, അടുത്ത ദിവസം വൈകുന്നേരം ബെറ്റിയെ കാണാമെന്നു കരുതി

ഏപ്രിൽ 13 ശനിയാഴ്ച.

ഹൈസ്‌കൂൾ ബാൻഡിൽ തന്റെ സാക്സോഫോൺ വായിക്കുന്നതിനു പുറമേ, ബെറ്റി റിത്മെയേഴ്സ് എന്ന ബാൻഡിനൊപ്പം പതിവായി പ്രതിവാര ഗിഗ്ഗുകൾ കളിച്ചിരുന്നു. അന്ന് വൈകുന്നേരം, വെറ്ററൻസ് ഓഫ് ഫോറിൻ വാർസ് ക്ലബ്ബിൽ, വെസ്റ്റ് 4, ഓക്ക് സ്ട്രീറ്റുകൾ എന്നിവിടങ്ങളിൽ ബെറ്റിയും റിഥ്‌മെയേഴ്‌സും ഒരു ഗിഗ് കളിച്ചു. അർദ്ധരാത്രി കഴിഞ്ഞിട്ടും ഗിഗ് തീർന്നില്ല, രാത്രി വളരെ വൈകിയിരുന്നു. ബെറ്റിയെ ഒടുവിൽ യാത്രയയക്കുമ്പോൾ ഏകദേശം 1:30 AM ആയിരുന്നു, ഇവിടെ വച്ചാണ് അവൾ അവളുടെ പഴയ സുഹൃത്ത് പോളിനെ കണ്ടുമുട്ടിയത്.

പോൾ ബെറ്റിയെ തന്റെ 1946-ലെ ഫോർഡ് ക്ലബ് കൂപ്പെയിൽ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി.

VFW ക്ലബ് വിട്ട് ഏകദേശം അഞ്ച് മണിക്കൂറിന് ശേഷം, 16 കാരനായ പോൾ മാർട്ടിന്റെ മൃതദേഹം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബം കണ്ടെത്തി.

ഏപ്രിൽ 14, ഞായറാഴ്ച രാവിലെ 6:30 AM ഓടെയാണ്, പോളിന്റെ രക്തത്തിൽ കുതിർന്ന അവശിഷ്ടങ്ങൾ കണ്ടത്. ഗ്രീൻബ്രിയർ ഫോറസ്റ്റ് സർക്കിളിന് സമീപമുള്ള നോർത്ത് പാർക്ക് റോഡിന്റെ വടക്കേ അറ്റത്ത് അദ്ദേഹം കിടക്കുകയായിരുന്നു. പോളിന് ഒന്നിലധികം തവണ വെടിയേറ്റിട്ടുണ്ടെന്ന് വ്യക്തമായി.

റോഡിന്റെ മറുവശത്ത്, ഒന്നിലധികം ഇരകൾ ഉണ്ടെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു രക്തക്കറ കണ്ടെത്താൻ സാധിക്കുമായിരുന്നു.

ഷെരീഫ് ബിൽ പ്രെസ്ലി തന്റെ സുഹൃത്തായ ടെക്‌സസ് സിറ്റി പോലീസ് ചീഫ് ജാക്ക് റണ്ണൽസിനൊപ്പം സംഭവസ്ഥലത്ത് ആദ്യം എത്തിയവരിൽ ഒരാളായിരുന്നു. തലേ രാത്രിയിൽ നിന്നുള്ള ചില വിവരങ്ങൾ ശേഖരിക്കാൻ അവർക്ക് പെട്ടെന്ന് കഴിഞ്ഞു, പോൾ മാർട്ടിൻ കൗമാരക്കാരിയായ ബെറ്റി ജോ ബുക്കറിനൊപ്പമാണെന്ന് അവർ മനസിലാക്കി. അവളെ അവിടെ എവിടെയും കണ്ടില്ല. ബെറ്റി ജോയെ കണ്ടെത്താൻ തിരച്ചിൽ ആരംഭിച്ചു, ചുറ്റുമുള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന, എല്ലാ കുറ്റിക്കാടുകളിലും വയലുകളിലും അവർ അരിച്ചുപെറുക്കി. കഴിയുന്നത്ര ഗ്രൗണ്ട് കവർ ചെയ്യാമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ പോലീസിന് പുറമേ, നിരവധി പൗരന്മാരും തിരച്ചിലിൽ പങ്കുചേരുകയും ചെയ്തു.

ഒരു സെർച്ച് പാർട്ടിയിൽ ബോയ്ഡ് കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളും ടെക്‌സാക്യാന നിവാസിയായ ടെഡ് ഷോപ്പിയും ഉൾപ്പെടുന്നു. അവർ ഗല്ലേറിയ ഓക്‌സ്, ഫെർൺവുഡ് ഡ്രൈവ്‌സ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രദേശത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ഏകദേശം 11:30 AM ബെറ്റി ജോ ബുക്കറിന്റെ മൃതദേഹം കണ്ടെത്തി.

പതിനഞ്ചു വയസ്സുകാരി മരത്തിന്റെ മറവിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു. മറ്റ് ഇരകളെ പോലെ തന്നെ അവൾ അപ്പോഴും പൂർണ്ണ വസ്ത്രത്തിലായിരുന്നു, പക്ഷേ അവളുടെ ശരീരം ഏതോ തരത്തിൽ കൃത്രിമത്വം നടന്നതായി തോന്നി. എന്തെന്നാൽ അവളുടെ കോട്ട് അവളുടെ താടി വരെ ബട്ടൺ ഇട്ടിരുന്നു, അവളുടെ വലത് കൈ അവളുടെ ഓവർകോട്ടിന്റെ പോക്കറ്റിൽ വിശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പോൾ മാർട്ടിന്റെ മൃതദേഹത്തിന് രണ്ട് മൈൽ അകലെയാണ് ബെറ്റി ജോയുടെ മൃതദേഹം കണ്ടെത്തിയത്. അവനെപ്പോലെ അവളും ഒന്നിലധികം തവണ വെടിയേറ്റതായി കാണപ്പെട്ടു.

പോൾ മാർട്ടിൻ, ബെറ്റി ജോ ബുക്കർ എന്നിവരുടെ കൊലപാതകങ്ങൾ ടെക്‌സാക്യാനയെ പീഡിപ്പിക്കുന്ന സീരിയൽ കില്ലർ ഉണ്ടെന്ന് ലോകത്തിന് വെളിപ്പെടുത്തി. ആ കാലത്ത്- 1946 ഏപ്രിൽ – ‘സീരിയൽ കില്ലർ’ എന്ന പദം നിലവിലില്ല. എന്നാൽ രണ്ടാമത്തെ ഇരട്ടക്കൊലപാതകവും, മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നടന്ന മൂന്നാമത്തെ ആക്രമണവും, കാമുകന്മാരുടെ ഇടവഴികളിൽ ആരോ യുവ ദമ്പതികളെ പ്രത്യേകമായി ലക്ഷ്യമിടുന്നതായി പോലീസിന് സൂചന നൽകി.

മൃതദേഹങ്ങൾ പരിശോധിച്ചതിൽ പോൾ മാർട്ടിന് ആകെ നാല് തവണ വെടിയേറ്റതായി കണ്ടെത്തി. ഒരു ബുള്ളറ്റ് അവന്റെ മൂക്കിലൂടെ കടന്നുപോയി, ഒരെണ്ണം പിന്നിൽ നിന്ന് ഇടതുവശത്തെ വാരിയെല്ലുകളിലൂടെ കടന്നുപോയി – അവൻ ആക്രമണകാരിയിൽ നിന്ന് ഓടിയതായി സൂചന നൽകി; മറ്റൊരു ബുള്ളറ്റ് അവന്റെ വലതു കൈയിൽ പതിഞ്ഞു, ഒന്ന് കഴുത്തിനു പുറകിലൂടെ പുറത്തേക്ക് പോയി. ബെറ്റി ജോ ബുക്കർക്ക് രണ്ടുതവണ വെടിയേറ്റു: ഒന്ന് നെഞ്ചിൽ, രണ്ടാമത്തേത് നേരിട്ട് മുഖത്തേക്ക്. റിച്ചാർഡ് ഗ്രിഫിൻ, പോളി ആൻ മൂർ എന്നിവരുടെ അവസാന ഇരട്ടക്കൊലപാതകം പോലെ ഉപയോഗിച്ച ആയുധം മിക്കവാറും ഒരു ഓട്ടോമാറ്റിക് .32 കോൾട്ട് പിസ്റ്റൾ ആയിരുന്നു.

ഒന്നിലധികം തവണ വെടിയേറ്റതിന് പുറമേ, ഇരയായ സ്ത്രീ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരുന്നതായും അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് വ്യക്തമായി. ഇത് കഴിഞ്ഞ ഇരട്ടക്കൊലപാതകവുമായി ഏതാണ്ട് സമാനമാണെന്ന് തോന്നി.

ടെക്‌സാക്യാന സ്വദേശിയും ഈസ്റ്റ് ടെക്‌സസ് ഹിസ്റ്റോറിക്കൽ അസോസിയേഷനിലെ ഗവേഷകനുമായ സാമി വകേസി, കേസ് ഗവേഷണത്തിനായി നിരവധി മാസങ്ങൾ ചിലവഴിച്ചു: ‘മിസ് മൂറിനെപ്പോലെ തന്നെ മിസ് ബുക്കറും ബലാത്സംഗം ചെയ്യപ്പെട്ടുവെന്ന് ഔദ്യോഗിക റിപ്പോർട്ടുകൾ പറയുന്നു.’

രാവിലെ ഇരയുടെ മൃതദേഹം കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും, തലേദിവസം രാത്രി ഇരുവരും ഓടിച്ച വാഹനം കണ്ടെത്താൻ പോലീസിന് കുറച്ച് സമയമെടുത്തു. പോൾ മാർട്ടിന്റെ 1946 ഫോർഡ് ക്ലബ് കൂപ്പെ സ്പ്രിംഗ് ലേക്ക് പാർക്കിന് പുറത്ത് കണ്ടെത്തി; രണ്ട് ഇരകളേയും കണ്ടെത്തിയ സ്ഥലത്ത് നിന്ന് വളരെ അകലെയായിരുന്നു ഇത്. മാർട്ടിന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് ഏകദേശം ഒന്നര മൈൽ അകലെയായിരുന്നു, ബെറ്റി ജോ ബുക്കറുടെ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് മൂന്ന് മൈലിലധികം അകലെയായിരുന്നു കാർ കിടന്നിരുന്നത്. വാഹനം ഓൺ ആയിരുന്നു, രണ്ട് ഇരകളിൽ ആരെയാണ് ആദ്യം ലക്ഷ്യമിട്ടതെന്ന് പോലീസിന് ഉറപ്പില്ലാതെയായി. കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്തിന്റെ അവസ്ഥ, 1946 ഏപ്രിൽ 14 ന് അതിരാവിലെ എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് നിർണ്ണയിക്കാൻ ഏതാണ്ട് അസാധ്യമാക്കി.

കൊല്ലപ്പെട്ട രണ്ട് പേരുടെയും ശവസംസ്‌കാരം ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഏപ്രിൽ 16 ന് നടന്നു.

ആ ചൊവ്വാഴ്ച പ്രദേശത്തുടനീളം കൊടുങ്കാറ്റുള്ള ദിവസമായിരുന്നു. സഹപാഠികളെ ഓർത്ത് സങ്കടപ്പെടാൻ അനുവദിക്കുന്നതിനായി സ്‌കൂളുകൾ വിദ്യാർത്ഥികളെ നേരത്തെ അവധി നൽകി. പുറത്ത് മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, പോൾ മാർട്ടിന്റെയും ബെറ്റി ജോ ബുക്കറിന്റെയും സുഹൃത്തുക്കളും കുടുംബവും വർഷങ്ങളായി അവർ പങ്കെടുത്ത ബീച്ച് സ്ട്രീറ്റ് ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് പള്ളിയിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തി.

ബെറ്റി ജോ ബുക്കറിന്റെ ശവസംസ്‌കാരം ഏതാനും മണിക്കൂറുകൾക്ക് ശേഷം, ഉച്ചയ്ക്ക് 2:00 മണിക്ക് നടന്നു.

‘എന്റെ മകളുടെ മരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അന്വേഷണം നടത്തുന്നവരെ ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു. അത് ചെയ്തവരെ അവർ കണ്ടെത്തുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്. പിടിക്കപ്പെട്ടാൽ അവനെ കൊല്ലാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അവർ എന്നെ അനുവദിച്ചാൽ ഞാൻ തന്നെ കൊല്ലും.’ ബെറ്റിയുടെ അമ്മ പറഞ്ഞു.

ബെറ്റിയുടെ ബാൻഡ് ലീഡറായ ജെറി അറ്റ്കിൻസ് ബെറ്റിയോടും അവളുടെ കുടുംബത്തോടും ഉള്ള ബഹുമാനാർത്ഥം മറ്റൊരു ഗിഗ് പ്ലേ ചെയ്തില്ല.

മാനുവൽ ടി. ഗോൺസാവുല്ലാസ് ഒരു ടെക്‌സസ് റേഞ്ചറായിരുന്നു, അന്നത്തെ ടെക്‌സസ് ഗവർണറുടെ ഉത്തരവനുസരിച്ച് അന്വേഷണത്തിൽ സഹായിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചിരുന്നു. മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നടന്ന രണ്ടാമത്തെ ഇരട്ട കൊലപാതകം വളരെയധികം ശ്രദ്ധ ആകർഷിച്ചിരുന്നു, കൂടാതെ റേഞ്ചേഴ്സ് ടെക്‌സാസിലെ ഏറ്റവും മികച്ച കുറ്റാന്വേഷകനായിരുന്നു. സംസ്ഥാനത്തെ ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്നതും ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നതുമായ നിയമജ്ഞരിൽ ഒരാളായി ക്യാപ്റ്റൻ ഗോൺസുള്ളാസ് 25 വർഷത്തിലേറെയായി റേഞ്ചറായിരുന്നു, എവിടേയും തിളങ്ങുന്നവനും, നാടകീയനുമായി അദ്ദേഹം അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. അയാളുടെ സ്ഥിരോത്സാഹവും അമിത ആകാംക്ഷയും കാരണം, അയാൾ സ്വയം ‘ലോൺ വുൾഫ്’ എന്ന വിളിപ്പേര് നേടി.

ടെക്‌സാക്യാന ഗസറ്റ് പത്രത്തിന്റെ എഡിറ്റർ, പിന്നീട് ക്യാപ്റ്റൻ ഗോൺസുള്ളസിനെ ഇങ്ങനെ വിശേഷിപ്പിച്ചു:

‘… ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും നല്ല മനുഷ്യരിൽ ഒരാൾ, സ്ഥലം കൊള്ളയടിക്കാൻ ശ്രമിച്ച രണ്ട് മുൻ കുറ്റവാളികളെ വെടിവച്ചുകൊന്ന റേഞ്ചർ, അദ്ദേഹം വൃത്തിയുള്ള കാക്കി സ്യൂട്ടും വെള്ള 10-ഗാലൻ തൊപ്പിയും ധരിച്ചിരുന്നു. അദ്ദേഹം ആനക്കൊമ്പ് ഘടിപ്പിച്ച രണ്ട് റിവോൾവറുകൾ തന്റെ അരക്കെട്ടിൽ തിരുകിയിരുന്നു, മിനറൽ വെൽസിലെ ക്രേസി വാട്ടർ ഹോട്ടലിലെ കാഷ്യറുടെ ഓഫീസിൽ ആണ് അയാൾ താമസിച്ചിരുന്നത്. എന്റെ സ്ത്രീ റിപ്പോർട്ടർമാർ അവനെ വെറുതെ വിടാത്ത വിധം സുന്ദരനായിരുന്നു, അഭിമുഖങ്ങൾ നൽകാനും ഗസറ്റ് പ്രവർത്തിപ്പിക്കാനുമുള്ള തിരക്കിലായിരുന്നു അയാൾ. കേസിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന മറ്റെല്ലാ ഉദ്യോഗസ്ഥരും ലോൺ വുൾഫിനോട് കടുത്ത അസൂയ കാണിക്കുകയും പേപ്പറിൽ അവന്റെ ചിത്രം വരുമ്പോഴെല്ലാം കയ്‌പോടെ മുഖം ചുളിക്കുകയും ചെയ്തു’

അയൽ രാജ്യമായ മില്ലർ കൗണ്ടിയുടെ ഡെപ്യൂട്ടി ആയ ടിൽമാൻ ജോൺസൺ, ഗോൺസുള്ളയെ ഒരു ഷോമാൻ എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിച്ചത്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രശസ്തി അദ്ദേഹത്തെ മുന്നോട്ട് നയിച്ചിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, മറ്റാരുടെയെങ്കിലും പ്രവൃത്തിയുടെ ക്രെഡിറ്റ് ഏറ്റെടുക്കുന്ന ഒരു അന്വേഷകനാണ് അദ്ദേഹം എന്നും ടിൽമാൻ റേഞ്ചറിനെ വിമർശിച്ചു.

തീർച്ചയായും അയാൾക്ക് ഒരു പ്രശസ്തി ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിനാൽ പത്രക്കാർ എല്ലാവരും ഗോൺസുള്ളയെ പിന്തുടർന്നു, അവൻ സ്വയം ഒരു യഥാർത്ഥ പോലീസ് ജോലിയും ചെയ്തിരുന്നില്ല. അയാൾ ഒരു കാറിൽ കയറി ചുറ്റിക്കറങ്ങുകയും മറ്റ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ കണ്ടെത്തിയതിനെ കുറിച്ച് ധാരാളം ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു വന്നു. ( ഏതാണ്ട് ഒരു ഷെർലക് ഹോംസ് സ്‌റ്റൈൽ ) പിന്നീട് അദ്ദേഹം ആ വിവരങ്ങൾ മാധ്യമങ്ങൾക്ക് പുറത്തുവിടുകയും ചെയ്യും. അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിവരമായിട്ടാണ് മാധ്യമങ്ങൾക്ക് ലഭിച്ചിരുന്നത്. കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം ചില ഉദ്യോഗസ്ഥർ അവനോട് ഒന്നും പറയാൻ കൂട്ടാക്കാതെയായി.

പോൾ മാർട്ടിൻ, ബെറ്റി ജോ ബുക്കർ വധക്കേസ് അന്വേഷണത്തിന്റെ ആദ്യ നാളുകളിൽ ഡിറ്റക്ടീവുകൾ പിന്തുടരുന്ന ഒരു ലീഡ്, ബെറ്റി ജോയുടെ സാക്സോഫോണിന്റെ ദുരൂഹമായ തിരോധാനമായിരുന്നു.

അവൾ സംഗീതത്തിൽ വളരെ ഉയരത്തിലെത്തിയിരുന്നു, കൂടാതെ നിരവധി ബാൻഡുകളിൽ കളിച്ചു. കാണാതാകുന്നതിന് മണിക്കൂറുകൾക്ക് മുമ്പ്, ജെറി അറ്റ്കിൻസിന്റെ ബാൻഡായ The Rhthmaires സിനൊപ്പം അവൾ ഒരു ഗിഗ് കളിച്ചു. അവൾ തന്റെ സാക്സോഫോണുമായി തലേദിവസം രാത്രി പോയിരുന്നു, അറ്റ്കിൻസ് പോലീസിനോട് പറഞ്ഞു, സ്പ്രിംഗ് ലേക്ക് പാർക്കിന് പുറത്തുള്ള പ്രണയികളുടെ പാതയിലേക്ക് പോകുന്നതിന് മുമ്പ് ബെറ്റിയും പോൾ മാർട്ടിനും എവിടെയും നിർത്തിയില്ല എന്ന വിശ്വാസത്തിലാണ് പോലീസ് അന്വേഷണം നടത്തുന്നത്. അവർ രണ്ട് മൃതദേഹങ്ങളും കണ്ടെത്തിയപ്പോഴോ, പിന്നീട് പോളിന്റെ വാഹനം ലഭിച്ചപ്പോഴോ ബെറ്റിയുടെ ആൾട്ടോ സാക്സോഫോൺ ഇല്ലായിരുന്നു. ചെറുതായാലും വലുതായാലും ഇതൊരു ലീഡായിരുന്നു.

സാക്‌സഫോൺ മോഷണം പോയതാകാമെന്ന് കരുതി; ഒരുപക്ഷേ, ഈ രണ്ട് കൗമാരക്കാർ കവർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കാം, ടെക്‌സസ് സിറ്റി ചീഫ് ഓഫ് പോലീസ് ജാക്ക് റണ്ണൽസ് ഈ അന്വേഷണം പിന്തുടർന്നിരുന്നു. ഒരാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷം, ടെക്സാസിലെ കോർപ്പസ് ക്രിസ്റ്റിയിലുള്ള ഒരാൾ അന്വേഷണത്തിൽ സംശയാസ്പദമമായി പ്രതി ചേർക്കപ്പെട്ടു. ഏപ്രിൽ 25-ന് ( കൊലപാതകം നടന്ന് 11 ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ) ഈ മനുഷ്യൻ ഒരു സംഗീത സ്റ്റോറിൽ ഒരു സാക്സോഫോൺ വിൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അയാൾ പരിഭ്രാന്തനായി കാണപ്പെട്ടു. അതിനാൽ തന്നെ ജീവനക്കാരൻ മാനേജർ സാക്‌സ്‌ഫോൺ പരിശോദിക്കട്ടെ എന്ന് കരുതി. മാനേജരെ നേരിട്ടപ്പോൾ, ഈ വിചിത്ര മനുഷ്യൻ ഓടിപ്പോയി. അവർ പോലീസിനെ ബന്ധപ്പെടുകയും ആളുടെ വിവരണം നൽകുകയും ചെയ്തു.

രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം ഏപ്രിൽ 27 ന് ഇയാളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. ഇടയ്ക്ക് രണ്ട് ദിവസത്തിനുള്ളിൽ, അയാൾ ഒരു പണയ കടയിൽ നിന്ന് .45 റിവോൾവർ വാങ്ങി, പോലീസ് അവന്റെ മുറിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ, ഇയാളുടെ കൈവശം ഒരു സാക്സോഫോൺ ഇല്ലെന്ന് അവർ കണ്ടെത്തി. എന്നിരുന്നാലും, രക്തം പുരണ്ട വസ്ത്രങ്ങളുടെ ഒരു ബാഗ് അയാളുടെ പക്കലുണ്ടായിരുന്നു, അത് ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പുള്ള ബാർ വഴക്കിനെത്തുടർന്ന് രക്തം പുരണ്ടതായി അയാൾ അറിയിച്ചു. പക്ഷേ ആ മനുഷ്യൻ സംശയാസ്പദമായി തുടർന്നു. മ്യൂസിക് സ്റ്റോറിലെ ജീവനക്കാർ സാക്സോഫോൺ വിൽക്കാൻ ശ്രമിച്ച അതേ ആളാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കിലും, ദിവസങ്ങളോളം കസ്റ്റഡിയിലെടുത്ത് നിരവധി തവണ ചോദ്യം ചെയ്ത ശേഷം ഇയാൾ തങ്ങളുടെ ആളല്ലെന്ന് പോലീസിന് അവസാനം വ്യക്തമായി.

ടെക്‌സാസ് റേഞ്ചർ ക്യാപ്റ്റൻ ഗോൺസുള്ളാസ് ഈ സംശയത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു: ‘ഈ മനുഷ്യനെ പൂർണ്ണമായും തള്ളിക്കളഞ്ഞു, അവനെ രണ്ട് തവണ പരിശോധിച്ചു, ഇവിടെയുള്ള കൊലപാതക കേസുകളുമായി അയാൾക്ക് ഒരു ബന്ധവുമില്ല.’

1946 ഒക്ടോബർ 24 ന് – കൊലപാതകം നടന്ന് ആറ് മാസത്തിന് ശേഷം ബെറ്റി ജോ ബുക്കറിന്റെ സാക്സോഫോൺ അവളുടെ ശരീരം കാണപ്പെട്ട സ്ഥലത്തുനിന്ന് കുറച്ച് അകലെ കണ്ടെത്തി. അങ്ങിനെ ആ മനുഷ്യനെ മോചിപ്പിക്കുകയും, തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് തെളിയുകയും ചെയ്തു.

രണ്ടാമത്തെ ഇരട്ട കൊലപാതകത്തെ തുടർന്ന് ടെക്‌സാക്യാന പ്രദേശം കിംവദന്തികളിലും പരിഭ്രാന്തിയിലും കുടുങ്ങി.

റിവാർഡ് ഫണ്ട് – ഒരു മാസം മുമ്പ് $500 ആയിരുന്നത് ആകെ $1700 ആയി ഉയർന്നു. അത് ഇന്നത്തെ ഏകദേശം $25,000 ന് തുല്യമാണ്. അതുപോലെ, പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ നിരവധി ലീഡുകളാൽ മുങ്ങിയതായി കാണപ്പെട്ടിരുന്നു, എന്നാൽ അവയിൽ മിക്കതും വ്യാജമാണെന്ന് നിർണ്ണയിക്കപ്പെട്ടു.

കൊലപാതക ദൃശ്യങ്ങളിലൊന്നിന് സമീപം തന്റെ വാഹനം പോലീസ് കണ്ടതിനെത്തുടർന്ന് ഒരു പ്രാദേശിക ടാക്‌സി ഡ്രൈവർ സംശയാസ്പദമായി മാറിയതായി പറയപ്പെടുന്നു, എന്നാൽ ഈ ലീഡ് പിന്നീട് അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർ ഒഴിവാക്കി. തുടർന്ന്, ഒരു പ്രാദേശിക മന്ത്രിയെക്കുറിച്ച് മോശമായ ഒരു കിംവദന്തി പരക്കാൻ തുടങ്ങി, അദ്ദേഹം സ്വന്തം മകനെ സംശയാസ്പദമായി കരുതുന്നതായി നിവാസികൾ അവകാശപ്പെട്ടു. ഇത് പിന്നീട് അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർ തെറ്റാണെന്ന് കണ്ടെത്തി.

ഏപ്രിൽ 18-ലെ പത്രസമ്മേളനത്തിൽ, ക്യാപ്റ്റൻ ഗോൺസുള്ളാസ് ഈ കിംവദന്തികളെ ഒരു പ്രസ്താവനയിൽ ഇങ്ങിനെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു, “അന്വേഷണത്തിന് തടസ്സവും നിരപരാധികൾക്ക് ഹാനികരവും”. ലോക്കൽ, കൗണ്ടി അന്വേഷകർ ഉൾപ്പെടെ കേസിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന എല്ലാ പോലീസ് ഏജൻസികളും ഈ അഭിപ്രായം സമ്മതിച്ചു.

ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും, ഈ അജ്ഞാത കൊലയാളിയുടെ പരിഭ്രാന്തി ടെക്‌സാക്യാനയിലുടനീളം വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി. കിംവദന്തികളും ഗോസിപ്പുകളും ഈ വളർന്നുവരുന്ന നഗര ഇതിഹാസത്തിലേക്ക് ചേർത്തു.

1946 ഏപ്രിൽ 16-ന് ടെക്‌സാക്യാന ഗസറ്റ് ഒരു തലക്കെട്ട് നൽകി: ‘കൊലപാതകങ്ങളുടെ അന്വേഷണമായി ഫാന്റം കില്ലർ ഉദ്യോഗസ്ഥരെ ഒഴിവാക്കുന്നു’

അടുത്ത ദിവസത്തെ ഒരു ഫോളോ-അപ്പ് തലക്കെട്ട് ഇപ്രകാരമായിരുന്നു: ‘അന്വേഷണം തുടരുമ്പോൾ ഫാന്റം സ്ലേയർ ഇപ്പോഴും വലുതാണ്’

അങ്ങിനെ ആ അഞ്ജാത കൊലയാളിക്ക് ‘ഫാന്റം’ എന്ന വിളിപ്പേർ അവിചാരിതമായി ലഭിക്കുകയാണുണ്ടായത്.

ഭാഗം 4

വാൾട്ടർ വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സ് 1909 ഏപ്രിൽ 3-ന് ജനിച്ചു. അർക്കൻസാസിലെ ടെക്‌സാക്യാന എന്ന പ്രദേശത്തെ ഒരു കർഷക കുടുംബത്തിലാണ് അദ്ദേഹം ജനിച്ചത്, കാലക്രമേണ – അദ്ദേഹം തന്റെ മധ്യനാമമായ വിർജിൽ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.

കുട്ടിക്കാലത്ത്, കാതറിൻ ഇല സ്ട്രിക്ലാൻഡ് എന്ന പെൺകുട്ടിയെ വിർജിൽ കാണ്ടുമുട്ടി ( അവൾക്ക് കാറ്റി എന്ന വിളിപ്പേരു നൽകി ) കാറ്റി 1909-ൽ ജനിച്ചു, കുട്ടിക്കാലം മുഴുവൻ ഇരുവരും സുഹൃത്തുക്കളായി തുടർന്നു. അവർ കൗമാരത്തിൽ വളരാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, അവരുടെ സൗഹൃദം കൂടുതൽ റൊമാന്റിക് ആയി മാറി. 1932 മാർച്ച് 2 ന് , ഇരുവർക്കും 22 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ, അവർ വിവാഹം കഴിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുകയും, അവർ മിസ്റ്റർ ആൻഡ് മിസ്സിസ് വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സ് ആയിത്തീർന്നു, താമസിയാതെ ടെക്‌സാക്യാനയുടെ വടക്കുകിഴക്കായി ഒരു ആധുനിക റാഞ്ച് ശൈലിയിലുള്ള വീട്ടിലേക്ക് മാറുകയും ചെയ്തു. 500 ഏക്കർ ഫാമിലായിരുന്നു ഈ വീട് ഉണ്ടായിരുന്നത്. വിർജിൽ ഒരു കർഷകനായാണ് ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്, എന്നാൽ ഇടയ്ക്കിടെ അയൽ ഫാമുകളിൽ വെൽഡിംഗ് ജോലികൾ ചെയ്യുമായിരുന്നു. അവർ താമസിച്ചിരുന്ന വീട് കാറ്റിയുടെ സഹോദരിയുടെ വീടിന്റെ എതിർവശത്തായിരുന്നു, അത് വിർജിലിന്റെ സഹോദരന്റേയും, പിതാവിന്റേയും രണ്ട് മൈൽ അകലെയും ആയിരുന്നു. രണ്ടുപേർക്കും കുട്ടികളുണ്ടായില്ല, പക്ഷേ വളരെ സുഖപ്രദമായ ജീവിതം നയിച്ചു. അവർ പരസ്പരം സഹവാസം ആസ്വദിക്കുകയും പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്തു.

1946 മെയ് 3, വിർജിലിനും കാറ്റി സ്റ്റാർക്കിനും മറ്റേതൊരു വെള്ളിയാഴ്ചയും പോലെയായിരുന്നു. 37 വയസ്സുള്ള വിർജിൽ, വൈകുന്നേരത്തോടെ ജോലിവിട്ട് 9:00 ജങന് മുമ്പ്, വിശ്രമിക്കാനും തുടങ്ങി. വിർജിൽ തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട പ്രതിവാര റേഡിയോ ഷോ ഓണാക്കി, തുടർന്ന് കുടുംബത്തിന്റെ സിറ്റിംഗ് റൂമിലെ തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കസേരയിൽ ഇരുന്നു, അടുക്കളയിൽ നിന്നും കിടപ്പുമുറിയിൽ നിന്നും അൽപ്പം അകലെയാണ് ഇത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. റേഡിയോ ശ്രവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അദ്ദേഹം ടെക്‌സാക്യാന ഗസറ്റിന്റെ ആ ദിവസത്തെ എഡിഷനിലൂടെ നോക്കാൻ തുടങ്ങി.

കാറ്റി തന്റെ ഭർത്താവിന് മുതുകിന് ഒരു ഹീറ്റിംഗ് പാഡ് കൊണ്ടുവന്നു, എന്നിട്ട് അവന് ശുഭരാത്രി ആശംസിച്ച് ചുംബിച്ചു. അവൾ ക്ഷീണിതയായിരുന്നു, വൈകുന്നേരം കിടക്കാൻ അടുത്തുള്ള കിടപ്പുമുറിയിലേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങി. അവൾ നൈറ്റ്ഗൗൺ മാറ്റി, എന്നിട്ട് കട്ടിലിൽ കിടന്നു. മിനിറ്റുകൾ കടന്നുപോകുന്നു. കാറ്റി അവിടെ കിടക്കുമ്പോൾ, ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്ന ചില ശബ്ദങ്ങൾ കേൾക്കുന്നതിനാൽ അവൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ ബുദ്ദിമുട്ട് അനുഭവപ്പെട്ടു. അത് വീട്ടുമുറ്റത്ത് നിന്ന് വന്നതാകാം എന്നു കരുതി റേഡിയോ നിർത്താൻ വിർജിലിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

റേഡിയോ നിർത്താൻ അവനോട് ആവശ്യപ്പെട്ട് നിമിഷങ്ങൾക്കകം, ഗ്ലാസ് പൊട്ടുന്നത് പോലെയുള്ള ശബ്ദം കേട്ടു. അവൾ അടുത്തുള്ള സിറ്റിംഗ് റൂമിലേക്ക് ഓടിചെന്നു, അവിടെ വിർജിൽ നിൽക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു, ഉടൻ തന്നെ അവൻ ചാരുകസേരയിലേക്ക് തിരികെ വീഴുകയും ചെയ്തു. അവന്റെ മുഖം രക്തത്തിൽ കുളിച്ചിരുന്നു. അയാൾക്ക് വെടിയേറ്റു, എത്ര തവണ എന്ന് കാറ്റിക്ക് പെട്ടെന്ന് പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കാരണം, ആ സമയത്ത് കൊലയാളി വിർജിലിന്റെ ചാരുകസേരയ്ക്ക് തൊട്ടുപിന്നിൽ ജനലിന്റെ മറുവശത്ത് അവരുടെ മുൻവശത്തെ പൂമുഖത്ത് നിൽക്കുകയായിരുന്നു. അവൾ അറിയാതെ…

കാറ്റി തന്റെ ഭർത്താവായ വിർജിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടിയെത്തി സഹായിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ തൽക്ഷണം അവൾക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല എന്ന ഞെട്ടിക്കുന്ന തിരിച്ചറിവുണ്ടായി. അവൻ മരിച്ചിരുന്നു. അവൾ ടെലിഫോണിലേക്ക് ഓടി, കുറഞ്ഞത് പോലീസിനെ വിളിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു ഉദ്ദേശ്യം. വീണ്ടും രണ്ടുതവണ വെടിയുതിർക്കുന്നത് അവൾ കേട്ടു. ഷോട്ടുകളിൽ ഒന്ന് കാറ്റിയുടെ വലത് കവിളിലൂടെ കടന്ന് അവളുടെ ഇടതു ചെവിക്ക് തൊട്ടുപിന്നിൽക്കൂടി പുറത്തുകടന്നു. മറ്റൊന്ന് അവളുടെ ചുണ്ടിന് താഴെ തട്ടി, തൽക്ഷണം അവളുടെ താടിയെല്ല് തകരുകയും നിരവധി പല്ലുകൾ പൊഴിയുകയും ചെയ്തു. ബുള്ളറ്റ് അവളുടെ നാവിനടിയിൽ പതിച്ചു. വേദനയാലും, ഭയത്താലും കാറ്റി ഏതാണ്ട് തളർന്നു. അവൾ മുട്ടുകുത്തി താഴേക്ക് വീണു, വീഴുന്നതിനു മുമ്പ് അവളുടെ ഫോൺ കോൾ രണ്ട് തവണ റിങ്ങ് ചെയ്ത് കട്ടായി.

അവളുടെ മുഖ ഞരമ്പുകളിലെ വേദന ഹൃദയം ദുർബലമായ ആരെയും തളർത്താൻ പര്യാപ്തമാണ്, പക്ഷേ കാറ്റി സഹിച്ചുനിന്നു. അവൾക്ക് ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള മറവിലേക്ക് അവൾ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി, അത് നിമിഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് അവൾ വിട്ടുപോന്ന കിടപ്പുമുറിയായിരുന്നു. അവിടെ, അവളുടെ ചിന്തകൾ സ്വരുക്കൂട്ടാൻ ഒരു ചെറിയ നിമിഷം എടുത്തു. സ്വയരക്ഷയെക്കുറിച്ച് അവൾ ആലോചിച്ചു. അപ്പോളാണ് അവൾ ഓർത്തത്, വിർജിലും അവളും സ്വീകരണമുറിയിൽ ഒരു പിസ്റ്റൾ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന കാര്യം, അവൾ അതെടുക്കുന്നത് എങ്ങിനെ എന്നാലോചിച്ചു, ഇപ്പോൾ അവളെ സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരേയൊരു കാര്യം ചിലപ്പോൾ അതായിരിക്കാം.

അവളുടെ രക്തം മൂലം അവൾക്ക് കാണാൻ ബുദ്ധിമുട്ടനുഭവപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു, എങ്കിലും ഇടറിയ കാൽ വെയ്പ്പുകളോടെ അവൾ ലിവിങ് റൂമിൽ പിസ്റ്റൾ തിരയുമ്പോൾ ജനലിൽ നിന്നോ വാതിലിൽ നിന്നോ ആരോ സ്‌ക്രീൻ അഴിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് അവൾക്ക് കേൾക്കാം. അത് മുൻവശത്തുനിന്ന് അല്ല എന്ന് അവൾ വേഗം മനസിലാക്കി.

കൊലയാളി ഇപ്പോൾ വീടിന്റെ പുറകുവശത്തെ അടുക്കളയിലെ ജനാലയിൽ നിന്ന് സ്‌ക്രീൻ വലിച്ചുകീറാൻ ശ്രമിച്ചു, അത് അവനെ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ അനുവദിക്കും, കൊലയാളി ഇപ്പോൾ പിൻവാതിലിലേക്ക് പോയി എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ കാറ്റി, വീടിന്റെ മുൻവശത്ത് നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുന്നതാണ് തന്റെ നിലനിൽപ്പിനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല മാർഗമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. അവൾ തിരിഞ്ഞ് ഡൈനിംഗ് റൂമിലൂടെയും കിടപ്പുമുറിയിലൂടെയും മുൻവാതിലിലേക്ക് ഓടി. ചോരപ്പുഴ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. നഗ്‌നപാദയായ അവളുടെ നൈറ്റ്ഗൗൺ ഇപ്പോൾ രക്തത്തിൽ കുതിർന്നിരുന്നു. കാറ്റി വാതിൽ തുറന്ന് തെരുവിലൂടെ അവളുടെ സഹോദരിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ഓടി. നിർഭാഗ്യവശാൽ, ആ സമയത്ത് ആ വീട്ടിൽ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, അതിനാൽ കാറ്റി വീണ്ടും അൻപതോ അതിലധികമോ യാർഡുകൾ ഓടി, അയൽവാസിയായ എവി പ്രേറ്ററിന്റെ വീട്ടിലേക്ക്.

ഭാഗ്യവശാൽ, പ്രാറ്റർ വീട്ടിൽ ഉണർന്നിരുന്നു. ‘വിർജിൽ മരിച്ചു’ എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാറ്റി ആ വീട്ടുമുറ്റത്ത് വീഴുന്ന ക്ഷണം തന്നെ അദ്ദേഹം അവളെ സഹായിക്കാൻ ഓടിയെത്തി. പ്രാറ്റർ തന്റെ റൈഫിളുകളിൽ ഒന്ന് വായുവിലേക്ക് നിറയൊഴിച്ച് മറ്റ് ചില അയൽവാസികളെ അപായസൂചന നൽകി ഉണർത്തി. ഈ അയൽക്കാരിൽ ഒരാളായ എൽമർ ടെയ്ലർ വേഗം പ്രതികരിച്ചു. കാരണം തിരക്കിയ അയാളോട് കാർ കൊണ്ടുവന്ന് സഹായിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു, വിർജിൽ മരിച്ചുവെന്നും, കാറ്റിക്ക് അടിയന്തര സഹായം ആവശ്യമാണെന്നും അദ്ദേഹം സന്ദേശം നൽകി.

പ്രെറ്ററും ഭാര്യയും കുഞ്ഞും ടെയ്ലറിനും കാറ്റിക്കും ഒപ്പം മൈക്കൽ മീഗർ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി. അവർ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും, കേറ്റിക്ക് ഗണ്യമായ അളവിൽ രക്തം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. പക്ഷേ, ഭാഗ്യവശാൽ, അപകടകരമായിരുന്നില്ല മുറിവുകൾ. അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായ കേടുപാടുകൾ പരിഹരിക്കാൻ അന്ന് വൈകുന്നേരം ശസ്ത്രക്രിയ ചെയ്തു.

ടെക്‌സക്യാന ഗസറ്റിലെ തുടർന്നുള്ള പ്രഭാത വാർത്തയുടെ തലക്കെട്ട് എല്ലാ ക്യാപ്സിലും വായിച്ചു:

‘കൊലപാതക നഗരം വീണ്ടും; കർഷകൻ കൊല്ലപ്പെട്ടു, ഭാര്യക്ക് പരിക്കേറ്റു’

വിർജിലിന്റെയും കാറ്റി സ്റ്റാർക്‌സിന്റെയും വീടിനുനേരെ വെടിവയ്പ്പ് നടന്നുവെന്ന റിപ്പോർട്ടുകളെത്തുടർന്ന്, മില്ലർ കൗണ്ടി ഷെരീഫിന്റെ ഡെപ്യൂട്ടിമാരും അർക്കൻസാസ് സ്റ്റേറ്റ് പോലീസുമാണ് സംഭവസ്ഥലത്ത് ആദ്യം എത്തിയത്. സംഭവം നടന്നത് അർക്കൻസാസ് നഗരത്തിന്റെ ഭാഗത്താണ് എന്നതിനാൽ, കോൾ അടുത്തുള്ള ഹോപ്പ്, അർക്കൻസാസ് സിറ്റി പോലീസിന് കൈമാറി, തുടർന്ന് അവർ സ്റ്റാർക്സ് ഫാമിലേക്കും അതുപോലെ തന്നെ കാറ്റി സ്റ്റാർക്സിനെ പ്രവേശിപ്പിച്ചിരുന്ന മൈക്കൽ മീഗർ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കും അടിയന്തര സന്ദേശങ്ങൾ കൈമാറി. അർക്കൻസാസ് സ്റ്റേറ്റ് പോലീസ് ഓഫീസർമാരായ ചാർലി ബോയ്ഡും മാക്സ് ടാക്കറ്റും ജാഗ്രതയോടെ വീടിനടുത്തെത്തി, അകത്ത് പ്രവേശിച്ചു – ഇടനാഴിയിലൂടെ സിറ്റിംഗ് റൂമിലേക്ക് നയിക്കുന്ന രക്തത്തിന്റെ പാത കണ്ടെത്തി. വിർജിൽ സ്റ്റാർക്‌സിന്റെ മൃതദേഹം അപ്പോഴും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു, എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് പതിറ്റാണ്ടുകളായി പരസ്പരവിരുദ്ധമായ റിപ്പോർട്ടുകൾ ഉണ്ടായി.

രണ്ട് അർക്കൻസാസ് സ്റ്റേറ്റ് ഓഫീസർമാരിൽ ഒരാൾ, ‘വെടിയേറ്റ രക്തത്തിൽ കുതിർന്ന കസേരയിൽ വിർജിൽ ഇരിക്കുന്നതായി തങ്ങൾ കണ്ടെത്തി’, എന്നും മറ്റൊരാൾ ‘സ്റ്റാർക്ക് തറയിൽ കിടക്കുന്നതായി കണ്ടെത്തി” എന്നും പരസ്പരവിരുദ്ധമായി പിന്നീട് പറഞ്ഞു. എന്നിരുന്നാലും, രണ്ട് വസ്തുതകൾ പിന്നീട് അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർ സ്ഥിരീകരിച്ചു. വിർജിലിന് തലയുടെ പിൻഭാഗത്ത് രണ്ട് തവണ വെടിയേറ്റിരുന്നു, തുടർന്ന് അദ്ദേഹം ഇരുന്ന കസേരയ്ക്ക് തീപിടിച്ചു. ഉറങ്ങാൻ പോകുന്നതിന് മുമ്പ് കാറ്റി തന്റെ ഭർത്താവിന് ഒരു ഹീറ്റിംഗ് പാഡ് കൊണ്ടുവന്നിരുന്നു, വെടിവയ്പ്പിനു ശേഷം, ഹീറ്റിംഗ് പാഡ് കസേരയിലേയ്ക്ക് തീ പടർത്തി എന്നു കരുതുന്നു. ഭാഗ്യവശാൽ, അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർ എത്തുമ്പോഴേക്കും തീ അധികം പടർന്നില്ല.

ഓഫീസർമാരായ ബോയ്ഡും ടാക്കറ്റും സ്റ്റാർക്സിന്റെ ഫാംഹൗസിൽ എത്തി അൽപ്പ സമയത്തിന് ശേഷം, മില്ലർ കൗണ്ടി ഷെരീഫ് ഡബ്ല്യുഇ ഡേവിസ് എത്തി, ഒരു കൂട്ടം ജനപ്രതിനിധികളും മറ്റ് കൗണ്ടി ഉദ്യോഗസ്ഥരും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അർക്കൻസാസിൽ നടന്ന വെടിവയ്പ്പുകളിൽ ആദ്യത്തേതാണെങ്കിലും, പ്രദേശം മുഴുവൻ പരിഭ്രാന്തിയിലായി, ഇതുപോലൊരു സംഭവം ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഭയപ്പെട്ടതു പോലെ തന്നെ സംഭവിച്ചു. ഹൈവേ 67 ബ്ലോക്ക് ചെയ്യാൻ ടെക്സാസ്, അർക്കൻസാസ് സ്റ്റേറ്റ് പോലീസ് എന്നിവരുൾപ്പെടെ ചുറ്റുമുള്ള പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥരോട് ഷെരീഫ് ഡേവിസ് ആവശ്യപ്പെട്ടു. പ്രദേശം വിട്ടുപോകുന്ന സംശയാസ്പദമായ വ്യക്തികളെ പിടികൂടുക, കസ്റ്റഡിയിലെടുത്ത്, ആത്യന്തികമായി ചോദ്യം ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ ലക്ഷ്യം. ഈ ഉപരോധം പന്ത്രണ്ട് പ്രതികളെ കസ്റ്റഡിയിലെടുത്തു, എന്നാൽ മൂന്ന് പേരെ മാത്രമാണ് വിശദമായ ചോദ്യം ചെയ്യലിനായി കസ്റ്റഡിയിൽ വച്ചത്. അതിനെത്തുടർന്ന്, അവരെല്ലാവരും ഒരു തരത്തിലും ബന്ധമുള്ളവരല്ല എന്നു കണ്ട് വിട്ടയക്കപ്പെട്ടു.

അന്വേഷണം കാറ്റിയിലേയ്ക്കും നീണ്ടിരുന്നു. സ്റ്റാർക്സിന്റെ സിറ്റിംഗ് റൂമിൽ നിന്ന് മുൻവശത്തെ പൂമുഖത്തേക്ക് നോക്കിയ വിൻഡോയിൽ രണ്ട് ബുള്ളറ്റ് ദ്വാരങ്ങൾ മാത്രമേ അന്വേഷകർക്ക് കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. ഇത് ഒരു ഓട്ടോമാറ്റിക് റൈഫിൾ ഉപയോഗിച്ചുവെന്ന തിയറിയിലേയ്ക്ക് നയിച്ചു, എന്നാൽ 4 വെടികൾ ഏറ്റിരുന്നു, അതിനായി ഷൂട്ടർ ഒരു ദ്വാരത്തിലൂടെ ഒന്നിലധികം വെടിവയ്പ്പുകൾ നടത്തണം. കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്ത്, അന്വേഷകർക്ക് ആക്രമണത്തെക്കുറിച്ചും സാധ്യതയുള്ള കുറ്റവാളിയെക്കുറിച്ചും നിരവധി കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു, എന്നാൽ ‘ദി ഫാന്റം’-നെ കുറിച്ച് അവർക്കറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാൻ പാടുപെട്ടു. ഒറ്റപ്പെട്ട പ്രണയിതാക്കളുടെ പാതയ്ക്ക് പകരം ദമ്പതികളുടെ വീട്ടിൽ സംഭവിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ ആക്രമണമാണിത്. ഇത് കൂടാതെ, നഗരത്തിന്റെ അർക്കൻസാസ് ഭാഗത്ത് സംഭവിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ – ഒരേയൊരു ആക്രമണം.

ഉപയോഗിച്ച വെടിമരുന്നിൽ വ്യത്യാസമുണ്ടായിരുന്നു. ജിമ്മി ഹോളിസിനും മേരി ജീൻ ലാറിക്കും നേരെയുള്ള ആദ്യ ആക്രമണത്തിൽ വെടിയുണ്ടകളൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഇരുമ്പ് പൈപ്പോ ഫ്‌ലാഷ് ലൈറ്റോ ഉപയോഗിച്ച് അടിച്ചു. എന്നാൽ അടുത്ത രണ്ട് ആക്രമണങ്ങളും ഇരട്ട കൊലപാതകങ്ങളിൽ കലാശിച്ചു; .32 കാലിബർ റൗണ്ട് ആയിരുന്നു വെടിമരുന്ന് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ഇതാണ് കോൾട്ട് പിസ്റ്റൾ ഉപയോഗിച്ചതെന്ന് അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർ കരുതുവാൻ കാരണം. എന്നാൽ ഇത്തവണ ഉപയോഗിച്ചത് .22 കാലിബർ റൗണ്ടുകളായിരുന്നു, ഇത് തികച്ചും മറ്റൊരു ഷൂട്ടർ ആയിരിക്കുമെന്ന വിശ്വാസത്തിലേക്ക് നയിച്ചു. ഒരുപക്ഷേ, അടുത്തിടെ നടന്ന കൊലപാതകങ്ങൾ ഡിറ്റക്ടീവുകളെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കാനും അന്വേഷണത്തിന്റെ വഴിതിരിച്ചുവിടാനും വേണ്ടി ആകാമെന്നും കരുതി.

കൊലപാതകങ്ങളുമായി ബന്ധമുണ്ടെന്ന് അവകാശപ്പെടാൻ ഷെരീഫ് ഡബ്ല്യുഇ ഡേവിസ് മടിച്ചു, ഒരു ഘട്ടത്തിൽ പറഞ്ഞു:

‘… കൊലയാളി ഒരേ മനുഷ്യനായിരിക്കാം.’

അതേസമയം, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചീഫ് ഡെപ്യൂട്ടി, ടിൽമാൻ ജോൺസൺ കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം സ്വന്തം ആശങ്കകൾ പ്രകടിപ്പിച്ചു:

‘(ഫാന്റം കില്ലർ) സ്റ്റാർക്സ് കൊലപാതകം ചെയ്തിട്ടില്ലെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അവനെ സ്റ്റാർക്സ് കൊലപാതകവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കും.’

വീടിന് സമീപം ടയർ ട്രാക്കുകൾ കണ്ടെത്തി, എന്നാൽ സംശയിക്കുന്നവരുമായോ താൽപ്പര്യമുള്ള വ്യക്തികളുമായോ അവയെ ബന്ധിപ്പിക്കാൻ പോലീസ് വിഷമിച്ചു. 1946 മെയ് 4 ശനിയാഴ്ച അതിരാവിലെ ഫാം ഹൗസിലേക്ക് ബ്ലഡ്ഹൗണ്ടുകളെ കൊണ്ടുവന്നു. അവ വീടുമുഴുവൻ ട്രാക്ക് ചെയ്തു, രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ഗന്ധങ്ങൾ പിന്തുടർന്നതായി കണ്ടു. എന്നാൽ രണ്ട് പാതകളും ഹൈവേയിൽ അവസാനിച്ചു. അയാളുടെ കാർ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ച് രക്ഷപ്പെടാൻ സാധ്യതയുള്ളത് അവിടെയാണ് എന്ന് അനുമാനിച്ചു. 24 മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ, ഷെരീഫ് ഡേവിസും മറ്റ് അന്വേഷകരും കാറ്റി സ്റ്റാർക്സിനെ മൈക്കൽ മീഗർ ഹോസ്പിറ്റലിലെ അവളുടെ ഓപ്പറേഷൻ റൂമിൽ ചോദ്യം ചെയ്തു, അവളുടെ മുഖത്തെ രണ്ട് വെടിയേറ്റ മുറിവുകളിൽ നിന്ന് അവൾ സുഖം പ്രാപിച്ചു. അവളുടെ വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന് ഷൂട്ടിംഗ് എങ്ങനെ സംഭവിച്ചുവെന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കി.

ഷെരീഫ് ഡേവിസ് പിന്നീട് മാധ്യമങ്ങളോട് പറഞ്ഞു:

‘ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും ഭാഗ്യവാനാണ് ഈ കൊലയാളി. ആരും അവനെ കണ്ടില്ല, വേണ്ട അവസരത്തിൽ അവനെ കേൾക്കുന്നില്ല, അല്ലെങ്കിൽ അവനെ ഒരു തരത്തിലും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്നില്ല.’

മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നടന്ന നാലാമത്തെ അക്രമസംഭവം ടെക്‌സക്യാന മേഖലയെ പിടിച്ചുലച്ചുതുടങ്ങി. മില്ലർ കൗണ്ടിയുടെ ചീഫ് ഡെപ്യൂട്ടി ടിൽമാൻ ജോൺസൺ, സ്റ്റാർക്സ് വെടിവയ്പ്പ് നടന്ന രാത്രിയിൽ ക്രൈം സ്ഥലത്ത് ഷെരീഫ് ഡേവിസിനൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ ആദ്യരാത്രിയെക്കുറിച്ചും അവർ നേരിട്ട പ്രാദേശിക പിരിമുറുക്കത്തെക്കുറിച്ചും അദ്ദേഹം പിന്നീട് മാധ്യമപ്രവർത്തകരോട് പറഞ്ഞു: ‘ഞങ്ങൾ കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലം സംരക്ഷണവലയത്തിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, രാത്രി മുഴുവൻ ഞങ്ങൾ അവിടെയും പുറത്തുമായി ഓടിനടന്നു, ലീഡുകൾ കണ്ടെത്താനും ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയുന്ന തെളിവുകൾ ശേഖരിക്കാനും ശ്രമിച്ചു. ഞങ്ങൾ ചില ആളുകളെ അഭിമുഖം നടത്താനും സംശയിക്കുന്ന ചിലരെ ചോദ്യം ചെയ്യാനും ശ്രമിച്ചു.

‘ഞങ്ങൾ പ്രദേശത്തെ മറ്റ് ആളുകളുടെ വീടുകളിൽ അവർ എന്തെങ്കിലും കേട്ടിട്ടുണ്ടോ അല്ലെങ്കിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയാൻ പോയിരുന്നു. ആളുകൾ അവരുടെ വീടുകളുടെ മുൻവശത്ത് പുറത്ത് നിൽക്കുകയും നിങ്ങൾ വളരെ അടുത്തെത്തും മുമ്പ് സ്വയം തിരിച്ചറിയാൻ നിങ്ങളോട് ആക്രോശിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. നിങ്ങൾ ആരാണെന്ന് പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് വെടിയേൽക്കും.’

മാധ്യമങ്ങൾ വിശദാംശങ്ങളുമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ, ഇത്തരത്തിലുള്ള പെരുമാറ്റം വർദ്ധിക്കുന്നത് തുടർന്നു. തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ, ജാഗ്രതാ സമതികൾ ടെക്‌സക്യാനയിലെ ശാന്തവും ഒറ്റപ്പെട്ടതുമായ പ്രദേശങ്ങളിൽ പട്രോളിംഗ് ആരംഭിച്ചു. അതേസമയം ആശങ്കാകുലരായ നിവാസികൾ അവരുടെ വീടുകൾക്ക് കാവൽനിൽക്കാൻ തുടങ്ങി.

പോലീസ് അന്വേഷണത്തിൽ കാര്യമായ പ്രയോജനം ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് ചില പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരെ ഊഹങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതിൽ നിന്ന് പിന്തിരിപ്പിച്ചില്ല, അത് ആത്യന്തികമായി പ്രാദേശിക വാർത്തകളുടെ തലക്കെട്ടുകളിൽ എത്തി. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ഈ വെടിവയ്പ്പ് ഒരു കവർച്ചക്ക് വേണ്ടിയാണെന്ന് തോന്നിയില്ല, കാരണം സ്റ്റാർക്‌സിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ആഭരണങ്ങളോ പണമോ മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.

വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സിന്റെ കൊലപാതകത്തിന്റെ സായാഹ്നത്തോടെ, ഫാന്റം കില്ലർ അന്വേഷണത്തിനുള്ള റിവാർഡ് ഫണ്ട് $7,000 കവിഞ്ഞു. 1946 മെയ് 29-ന്, അന്വേഷകർ അന്വേഷിക്കുന്ന ഒരു പുതിയ ലീഡിനെക്കുറിച്ച് ടെക്‌സക്യാന ഗസറ്റ് ഒരു മുൻ പേജ് വാർത്ത പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, അത് ഒരു ഫ്‌ലാഷ്‌ലൈറ്റിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു.

ഗസറ്റിന്റെ ആദ്യ കളർ ഫോട്ടോയിൽ ഫ്‌ലാഷ്ലൈറ്റ് മുൻ പേജിൽ അവതരിപ്പിച്ചു. ഇത് ഒരു സാധാരണ ഫ്‌ലാഷ്ലൈറ്റ് പോലെ കാണപ്പെട്ടു, പക്ഷേ രണ്ടറ്റവും ചുവപ്പ് പെയിന്റ് ചെയ്തിരുന്നു, ഇത് ആ പ്രദേശത്ത് അപൂർവ്വമായതായിരുന്നു. ടെക്‌സക്യാന മേഖലയിൽ പരിമിതമായ എണ്ണം വിറ്റഴിക്കപ്പെട്ട ഒരെണ്ണം, ആർക്കെങ്കിലും ഇത് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുമെന്ന് പോലീസ് പ്രതീക്ഷിച്ചു. ഈ ഫ്‌ലാഷ്ലൈറ്റ് സ്റ്റാർക്സിന്റെ മുൻവശത്തെ ജനാലയ്ക്ക് താഴെയുള്ള ഒരു വേലിയിൽ നിന്നാണ് കണ്ടെത്തിയത് . വെടിവയ്പ്പ് നടന്നതിന് ശേഷമുള്ള മൂന്നാഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ, ഫ്‌ലാഷ്‌ലൈറ്റ് വാഷിംഗ്ടൺ ഡിസിയിലെ ഒരു എഫ്ബിഐ ക്രൈം ലാബിലേക്ക് അയച്ചു, അവിടെ അത് വിപുലമായ വിരലടയാള വിശകലനത്തിലൂടെ കടന്നുപോയി. നിർഭാഗ്യവശാൽ, ആ പരിശോധനകൾ ഫലങ്ങളൊന്നും നൽകാതെ പരാജയപ്പെട്ടു, ഫ്‌ലാഷ്ലൈറ്റിൽ വിരലടയാള സാമ്പിളുകളൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.

എന്നിരുന്നലും ‘ലൈംഗിക ഭ്രാന്തന്മാരെയും’ ‘വികൃതക്കാരെയും’ കുറിച്ച് കൂടുതൽ അതിരുകടന്ന കഥകളിൽ നിന്ന് മാറി ഈ ലീഡ് മാധ്യമങ്ങളിൽ എത്തിക്കുന്നത് പോലീസിന് സുഖമുള്ളതായി തോന്നി. പക്ഷേ, അന്വേഷണത്തിൽ താൽപ്പര്യമുള്ള ഏതെങ്കിലും വ്യക്തികളെ തിരിച്ചറിയുന്നതിൽ ഇത് പരാജയപ്പെട്ടു. അന്വേഷണത്തിന് ‘ദി ഫാന്റം കില്ലർ’ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഭീഷണിയെ ചെറുക്കുന്നതിന് കൂടുതൽ സന്നാഹങ്ങൾ നൽകപ്പെട്ടു. അത്യാധുനിക പോലീസ് ഉപകരണങ്ങൾ ഓസ്റ്റിൻ ടെക്‌സാസിൽ നിന്ന് കയറ്റി അയച്ചു, ഇതിൽ ഒരു മൊബൈൽ റേഡിയോ സ്റ്റേഷൻ ഉൾപ്പെടുന്നു, ഇത് ഓഫീസർമാർക്ക് അവരുടെ വാഹനങ്ങളിൽ ടു-വേ റേഡിയോകൾ വഴി പരസ്പരം ആശയവിനിമയം നടത്താൻ സഹായിച്ചു. നമ്മുക്കിത് സാധാരണ പോലീസ് ഉപകരണങ്ങളായി ഇന്നറിയാം അറിയാം, എന്നാൽ 1946-ൽ അത് വിപ്ലവകരമായിരുന്നു. കൂടാതെ, ബോവി കൗണ്ടി ഷെരീഫിന്റെ ഓഫീസിൽ ഒരു ടെലിടൈപ്പ് മെഷീൻ സ്ഥാപിച്ചു, ഇത് അധികാരപരിധികളും വകുപ്പുകളും തമ്മിലുള്ള ആശയവിനിമയം എളുപ്പമാക്കി.

കൊലപാതകത്തിന് ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം – മെയ് 7 നും മെയ് 8 നും ഇടയിൽ – ഫാന്റം കൊലപാതകങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അന്വേഷണത്തിന്റെ ഭാഗമായി വേട്ടയാടപ്പെടുന്ന ഒരു ചുവന്ന മുടിയുള്ള മനുഷ്യനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ പ്രചരിക്കാൻ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ സഹായിച്ചു. അയാൾ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ഒരു മുൻ ജർമ്മൻ യുദ്ധത്തടവുകാരനായിരുന്നു, അയാൾ ഒരു ജാക്കറ്റ് ധരിച്ചിരുന്നു, അയാളുടെ കൈവശം ആയുധങ്ങളുണ്ടെന്ന് അഭ്യൂഹമുണ്ടായിരുന്നു. പ്രദേശത്തുകൂടി വാഹനം ഓടിക്കുന്നതിനിടയിൽ പ്രദേശവാസികളിൽ പലരെയും അദ്ദേഹം ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയിരുന്നു, അതിനാൽ അയാൾ ഒരു നാടോടിയാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ഈ ലീഡിൽ ഒന്നും കിട്ടിയില്ല – എന്നാൽ പുതിയ സാങ്കേതികവിദ്യ വകുപ്പുകളെയും അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥരെയും വിവരങ്ങൾ എളുപ്പത്തിൽ പങ്കിടാൻ അനുവദിച്ചു. കേസിന്റെ കിംവദന്തികൾ തുടർന്നു.

കൊലയാളി ലൈംഗികഭ്രാന്തനായ ആയിരുന്നു എന്ന സിദ്ധാന്തം ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇത് അന്വേഷകർക്കിടയിലും ജനപ്രിയമായി തോന്നി. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ആദ്യത്തെ മൂന്ന് ആക്രമണങ്ങളിലും ലൈംഗികാതിക്രമങ്ങളുടെ തെളിവുകൾ അടങ്ങിയിരിന്നു. ടെക്സാസ് റേഞ്ചർ ക്യാപ്റ്റൻ മാനുവൽ ഗോൺസോൾസ് ഒരു റേഡിയോ അഭിമുഖത്തിൽ, പ്രദേശത്തെ ഗോസിപ്പുകൾ ദോഷകരമാണെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു.

‘ഈ (കിംവദന്തികൾ) അന്വേഷണത്തിന്റെ പ്രധാന വഴിയിൽ നിന്ന് ഉദ്യോഗസ്ഥരെ വഴിതെറ്റിക്കുക മാത്രമേ ചെയ്യുന്നുള്ളൂ. ഈ മനുഷ്യനെ പിടികൂടേണ്ടത് വളരെ പ്രധാനമാണ്, അതിനാൽ എത്ര അത്ഭുതകരമായി തോന്നിയാലും ഒരു ലീഡും അവഗണിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയില്ല.’

സ്റ്റാർക്സിന്റെ ഫാംഹൗസിൽ വെടിവയ്പ്പ് നടന്നതിന്റെ പിറ്റേന്ന്, ഈ മേഖലയിലെ സ്റ്റോറുകളിൽ നിന്നും വൻ തോതിൽ വാതിലുകളുടെ പൂട്ടുകൾ, ജനാലകൾക്കുള്ള ലാച്ചുകൾ, തോക്കുകൾ, വെടിമരുന്ന്, സുരക്ഷയും സ്വകാര്യതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വീട്ടുപകരണങ്ങൾ എന്നിവ വിൽക്കപ്പെടുവാൻ തുടങ്ങി.

പലരും വീടുകൾ പുതുക്കിപ്പണതു. ചിലർ പകൽ സമയങ്ങളിൽ മാത്രം പുറത്തിറങ്ങി, എല്ലാ വാതിലുകളും ജനലുകളും പൂട്ടിയിടപ്പെട്ടു, ഷേഡുകൾ താഴ്ത്തപ്പെട്ടു, വീടിന്റെ പ്രവേശന കവാടങ്ങൾ വരെ കെണികൾ പിടിപ്പിച്ചു. ചിലർ ശബ്ദമുണ്ടാകുന്ന വസ്തുക്കൾ ജനലുകളിലും വാതിലുകളിലും പിടിപ്പിച്ചു, ആരെങ്കിലും അകത്തു കടക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ നല്ല ശബ്ദമുണ്ടാക്കും. പല കടകളിലും തോക്കുകളും, വെടിയുണ്ടകളും കാലിയായി.

പാരനോയ ടെക്‌സക്യാനയെ ഏറ്റെടുക്കുകയായിരുന്നു.

ഈ പ്രദേശത്തെ താമസക്കാരനായ 16 വയസ്സുള്ള ഡബ്ല്യു ഇ അച്ചിസൺ പിന്നീട് ഒരു മാധ്യമപ്രവർത്തകനോട് പറഞ്ഞു: ‘ഇരുട്ടിക്കഴിഞ്ഞാൽ ആരുടെയെങ്കിലും വീട്ടിൽ പോകണമെങ്കിൽ ആദ്യം അവരെ വിളിച്ച് നിങ്ങൾ വരുന്നുണ്ടെന്ന് അറിയിക്കണം.’ ( അല്ലെങ്കിൽ തോക്കുകളായിരിക്കും മറുപടി നൽകുക)

അന്വേഷണത്തിനിടയിൽ, താമസക്കാർ ‘ഫാന്റം കില്ലർ’ എന്ന് അവർ കരുതുന്ന എന്തും പോലീസിൽ റിപ്പോർട്ടുചെയ്യപ്പെട്ടു. ഇതിൽ ശബ്ദങ്ങളും രാത്രിയിൽ ഒടിഞ്ഞു വീഴുന്ന മരക്കമ്പും എല്ലാം എല്ലാം ഉൾപ്പെട്ടു. പക്ഷേ ഈ കാളുകളെല്ലാം സാങ്കൽപ്പികമായിരുന്നു, അവയിലൊന്നും യാതൊരു കഴമ്പും ഇല്ലെന്ന് പോലീസ് പ്രസ്താവിച്ചു. ഒരു വീട്ടിൽ മുകളിലത്തെ നിലയിലെ ചവറ്റുകുട്ടയിൽ പൂച്ച ചാടിയതു പോലും ഇങ്ങിനെ ഭയപ്പാടോടെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടവയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അവസാനം സഹികെട്ട് ക്യാപ്റ്റൻ ഗോൺസുള്ളാസ് മെയ് 6 ന് റേഡിയോ എയർവേവുകളിൽ ഒരു പൊതു പ്രസംഗം നടത്തി. അദ്ദേഹം ടെക്‌സക്യാനികളോട് പറഞ്ഞു: ‘… നിങ്ങൾ തോക്ക് നിറച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നോക്കുക. കുട്ടികൾക്ക് ലഭ്യമാകാതെ വയ്ക്കുക. അത്യാവശ്യമല്ലാതെ അവ ഉപയോഗിക്കരുത്, പക്ഷേ ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നെങ്കിൽ മടിക്കുകയും അരുത്.’

ഇത് ആത്യന്തികമായി പ്രദേശത്തുടനീളം അനാവശ്യ വെടിവയ്പ്പിൽ കലാശിച്ചു, കാരണം ആശങ്കാകുലരായ താമസക്കാർ ഈ വേട്ടയാടുന്നവർക്ക് നേരെ വെടിയുതിർക്കാൻ തുടങ്ങി. ഭാഗ്യവശാൽ, ഇത് ഒരു മരണത്തിനും കാരണമായില്ല, എന്നാൽ മദ്യപിച്ചെത്തിയ ഒരാളെ ഒരു ബാർ ഉടമ വെടിവച്ചു, വെടിയൊച്ചകളുടെ ശബ്ദം അയൽപക്കത്തെ പരിഭ്രാന്തമാക്കൻ പര്യാപ്തമായിരുന്നു.

ഭാഗം 5

ഈ നിഗൂഢമായ ഫാന്റം കില്ലറെ കണ്ടെത്താനുള്ള ശ്രമത്തിൽ അന്വേഷകർ അഭിമുഖീകരിച്ച ഏറ്റവും വലിയ പ്രശ്നങ്ങളിലൊന്ന്, അവർക്ക് കിട്ടിയ എല്ലാ വിവരങ്ങളും പരിശോധിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. അയൽക്കാരും സഹപ്രവർത്തകരും കാണിക്കുന്ന എല്ലാ സാമൂഹിക ലംഘനങ്ങളും താമസക്കാർ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നുവെന്ന് മാത്രമല്ല, ഫാന്റം എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന ആളുകളിൽ നിന്ന് പോലീസിന് ഒന്നിലധികം കുറ്റസമ്മതം ലഭിച്ചു. കുറഞ്ഞത് ഒമ്പത് ടെക്‌സക്യാന നിവാസികൾ, തങ്ങളാണ് കൊലയാളിയെന്ന് പോലീസിനെയും മാധ്യമങ്ങളെയും ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചു, ഒരു മദ്യപാനി ഉൾപ്പെടെ.!!

ആളുകൾ സ്ഥിരമായി ചെയ്യാത്ത കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ ഏറ്റുപറയാറുണ്ടെന്ന് പോലീസിന് അറിയാമായിരുന്നു, അതുകൊണ്ട് അന്വേഷണത്തിന്റെ പല വിശദാംശങ്ങളും സൂക്ഷ്മമായിയാണ് സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത്. അർക്കൻസാസ് സ്റ്റേറ്റ് പോലീസിലെ യുവ ഉദ്യോഗസ്ഥനായ മാക്‌സ് ടാക്കറ്റ് ഒരു അഭിമുഖത്തിൽ ഇത് വിശദീകരിച്ചു: ‘ഒരു കേസിനെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാവുന്നത് മുഴുവനും ഞങ്ങൾ പറയാറില്ല. പറഞ്ഞാൽ അത് പേപ്പറിൽ വരുമ്പോൾ, ഞങ്ങൾക്ക് എത്രത്തോളം അറിയാമെന്ന് യഥാർത്ഥ കുറ്റവാളി കണ്ടെത്തും, അവരുടെ കുറ്റസമ്മതത്തിൽ ആ വസ്തുതകൾ ഉൾക്കൊള്ളും. അതിനാൽ ഞങ്ങൾക്കുള്ള ചില പിടിവള്ളികൾ ഞങ്ങൾ എപ്പോഴും സൂക്ഷിക്കുന്നു. അവയിൽ നിന്നും നെല്ലും പതിരും ഞങ്ങൾക്ക് വേർതിരിക്കാൻ സാധിക്കും’

ഇത്തരത്തിലുള്ള തെറ്റായ കുറ്റസമ്മതങ്ങൾക്കായി ആയിരം മൈലുകൾക്കപ്പുറത്തു നിന്നും കൊലപാതകം സമ്മതിച്ച് ഒരു യുവാവ് എത്തി.

റാൽഫ് ബി. ബൗമാൻ എന്നയാൾ ലോസ് ഏഞ്ചൽസ് പോലീസിനോട് ടെക്‌സക്യാന കൊലപാതകത്തിൽ തനിക്ക് പങ്കുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു. ബൗമാൻ ഒരു മുൻ ആർമി എയർഫോഴ്‌സ് വെറ്ററൻ ആയിരുന്നു, അദ്ദേഹത്തിന് ചുവന്ന മുടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ടെക്‌സക്യാന നിവാസികൾ ഒരിക്കൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത ഒരു വിചിത്ര മനുഷ്യനെക്കുറിച്ചുള്ള ചില വിവരണങ്ങൾ പോലെ തന്നെയായിരുന്നു അയാൾ. ആഴ്ചകളോളം കോമയിലായിരുന്നുവെന്ന് ബൗമാൻ അവകാശപ്പെട്ടു. ഉറക്കമുണർന്നതിന് ശേഷം കൊലപാതകത്തെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞുവെന്നും അതിന് ഉത്തരവാദി താനായിരിക്കുമെന്ന് തോന്നിയെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. അതിനാൽ, അദ്ദേഹം പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്തേക്ക് പുറപ്പെട്ടു, ഒടുവിൽ കാലിഫോർണിയയിൽ എത്തി പോലീസിനോട് കുറ്റസമ്മതം നടത്തി.

ആക്രമണകാരിയുടെ ശാരീരിക വിവരണവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതിനാൽ, അവൻ വളരെ റിയലിസ്റ്റിക് കൊലായാളിയായി വീക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. കൂടാതെ, തോക്കുകളിൽ അദ്ദേഹം വളരെ മിടുക്കനായിരുന്നു, സൈന്യത്തിൽ തോക്കുധാരിയായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചിരുന്നു. കോമയിൽ നിന്ന് ഉണർന്നതിന് ശേഷം അയാൾക്ക് തന്റെ റൈഫിൾ കണ്ടെത്താനായിരുന്നില്ല. ഈ യുവാവിന്റെ കുറ്റസമ്മതം അന്വേഷകർ കേട്ടു, പക്ഷേ അയാൾ കൂടുതൽ വിവരങ്ങളൊന്നും നൽകിയില്ല. കൊലപാതകങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ എല്ലാ വിവരങ്ങളും റേഡിയോയിൽ നിന്നും പത്ര റിപ്പോർട്ടിംഗിൽ നിന്നും എടുക്കാമായിരുന്ന കാര്യങ്ങളായിരുന്നു. സൈക്കോ ന്യൂറോട്ടിക് ആയതിനാൽ അദ്ദേഹത്തെ സൈന്യത്തിൽ നിന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തതായും കണ്ടെത്തി. ഈ മനുഷ്യന് മാനസിക സഹായം ആവശ്യമാണെന്ന് വിശ്വസിച്ച്, പോലീസ് ഒടുവിൽ അദ്ദേഹത്തെ ഒഴിവാക്കി.

പരിഭ്രാന്തി ടെക്‌സക്യാനയ്ക്ക് ചുറ്റും പിടി മുറുക്കിയപ്പോൾ, ബിസിനസുകൾ പ്രവർത്തനത്തിൽ 20% ഇടിവ് അനുഭവിക്കാൻ തുടങ്ങി, ചില താമസക്കാർ നിയമം കൈയിലെടുക്കാനും തുടങ്ങി. പ്രദേശത്തെ കൗമാരക്കാർ പിസ്റ്റളുകളുമായി പ്രണയികളുടെ ഇടവഴികളിൽ ക്യാമ്പ് ചെയ്തു, ഫാന്റമിനെ ആക്രമിക്കാൻ പലപ്പോഴും അടുത്തുള്ള കുറ്റിക്കാടുകളിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുമായിരുന്നു. പലതവണ വാഹനങ്ങളെ സംശയത്തോടെ വീക്ഷിച്ച ഈ കൗമാരക്കാരുമായി പോലീസുകാർക്ക് കോർക്കേണ്ടിവന്നു.

പിന്നീട് പോലീസ് ഇതേ തന്ത്രം പരിഷ്‌ക്കരിച്ചു, പോലീസിലെ ചെറുപ്പക്കാരേയും വിശ്വസ്ഥരായ ലോക്കൽ കൗമാരക്കാരേയും കാറുകളിൽ ഡമ്മികളായി ഉപയോഗിച്ച് ഫാന്റത്തിനെ ആകർഷിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ അതും ഏറ്റില്ല.

ഒരു തവണ നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കാറിനരികിലേയ്ക്ക് പരിശോദനക്കായി ഒരു പോലീസ് ഉദ്ദ്യോഗസ്ഥൻ ചെന്നു. രണ്ട് യുവമിഥുനങ്ങൾ ആയിരുന്നു കാറിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഇവിടം സുരക്ഷിതമല്ല എന്ന് അവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യമായിരുന്നു ആ ഉദ്ദ്യോഗസ്ഥന് ഉണ്ടായിരുന്നത്. “ഞാൻ ഒരു പോലീസ് ഉദ്ദ്യോഗസ്ഥനാണ് നിങ്ങൾ ആരാണെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുമോ” എന്ന് അദ്ദേഹം അവരോട് ചോദിച്ചു. അലക്ഷ്യമായി മുൻസീറ്റിൽ ഇരുന്ന യുവാവ് അദ്ദേഹത്തെ നോക്കിയപ്പോൾ പിൻ സീറ്റിൽ നിന്നും യുവതിയുടെ സ്വരം കേട്ടു. “താങ്കൾ ആരാണെന്ന് ആദ്യമേ പറഞ്ഞത് നന്നായി, ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ.. “ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ പോലീസുകാരൻ കാണുന്നത് യുവതിയുടെ കൈയ്യിൽ അദ്ദേഹത്തിനു നേരെ ചൂണ്ടിപ്പിടിച്ച പിസ്റ്റൾ ആയിരുന്നു. ഏതായാലും അവരെ അവിടെ നിന്നും ഒരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞു വിട്ടു. ഇതായിരുന്നു ആ കാലഘട്ടത്തിലെ അവസ്ഥ.

അടുത്ത കുറച്ച് മാസങ്ങളിൽ പുതിയ സംഭവങ്ങളൊന്നും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടില്ല, വന്നതുപോലെ, ഫാന്റം അപ്രത്യക്ഷമായി. ഫാന്റമിനെ നിയമത്തിന് മുന്നിൽ കൊണ്ടുവരുന്നത് വരെ താൻ ഈ മേഖലയിൽ തുടരുമെന്ന് പ്രസ്താവിച്ച ക്യാപ്റ്റൻ മാനുവൽ ഗോൺസുള്ളാസ്, വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സിന്റെ കൊലപാതകത്തിന് മൂന്ന് മാസത്തിനുള്ളിൽ നഗരം വിട്ടു. 1946 ഒക്ടോബറോടെ, അന്വേഷണത്തിലുള്ള ടെക്സാസ് റേഞ്ചേഴ്സ് എല്ലാവരും ടെക്‌സാക്യാന വിട്ടു, അവരുടെ പതിവ് പോസ്റ്റുകളിലേക്ക് മടങ്ങി. അനാവശ്യ ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കാനോ ഫാന്റമിനെ വീണ്ടും പ്രവർത്തനക്ഷമമാക്കാനോ ആഗ്രഹിക്കാതെ അവർ നഗരത്തിൽ നിന്ന് ഓരോരുത്തരായി തെന്നിമാറുകയായിരുന്നു. ഏതാനും എഫ്ബിഐ ഉദ്യോഗസ്ഥർ ഈ മേഖലയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു, കാലക്രമേണ, ടെക്‌സക്യാന കേസിലെ അവരുടെ ജോലി പൂർത്തിയാകാതെ ഉപേക്ഷിച്ച് അവർ അവരുടെ പതിവ് സ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് മടങ്ങി. അന്വേഷണം പ്രാദേശിക അധികാരികളുടെ കൈകളിൽ തുടർന്നു, അവർ അടുത്ത കുറേ വർഷങ്ങൾ അന്വേഷണം തുടർന്നു. ടെക്‌സക്യാന മൂൺലൈറ്റ് കൊലപാതകങ്ങളിലെ ഒരു പ്രതിയെ കണ്ടെത്താൻ പ്രയാസമായിരുന്നു, കാരണം അന്വേഷകർക്ക് പ്രവർത്തിക്കാൻ വളരെ കുറച്ച് വിവരങ്ങൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

ആദ്യ രണ്ട് ഇരകളായ ജിമ്മി ഹോളിസും മേരി ജീൻ ലാറേയും ഫെബ്രുവരിയിൽ തങ്ങളെ ആക്രമിച്ച വ്യക്തിയെക്കുറിച്ച് പരസ്പരവിരുദ്ധമായ ശാരീരിക വിവരണങ്ങൾ നൽകി. ലാറി അവനെ ഒരു കറുത്ത പുരുഷനാണെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു, ഹോളിസ് – ഹുഡ് ധരിച്ച മനുഷ്യനെ കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ – അവനെ വെളുത്തവനായി വിശേഷിപ്പിച്ചു. ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഇര, കേറ്റി സ്റ്റാർക്സ്, അവളുടെ ഷൂട്ടറെ കണ്ടിട്ടില്ല. തന്നെ വെടിവെച്ചയാൾ വെളുത്തതോ കറുത്തതോ ആണെന്നോ, അയാൾ മുഖംമൂടി ധരിച്ചിരുന്നോ ഇല്ലയോ എന്നോ, അല്ലെങ്കിൽ അത് ഒരു ‘ആണ്’ ആണോ എന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കാൻ പോലും അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ക്രൈം സീനുകളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച തെളിവുകൾ അന്വേഷകരുടെ സംശയങ്ങൾ സ്ഥിരീകരിക്കാനോ നിഷേധിക്കാനോ കഴിഞ്ഞില്ല. ചില കാൽപ്പാടുകളും ടയർ ട്രാക്കുകളും കണ്ടെത്താൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞു, പക്ഷേ അവ കൊലയാളിയുടേതാണെന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കാൻ പ്രയാസമായിരുന്നു. വെടിയുതിർത്തയാളെ കുറിച്ച് അവർക്ക് അറിയാവുന്നതും സ്ഥിരീകരിക്കാൻ കഴിയുന്നതുമായ വിശദാംശങ്ങൾ വളരെ കുറവായിരുന്നു.

ആക്രമണത്തിലുടനീളം കൊലയാളിയുടെ MO അതേപടി തുടർന്നു. അവ എല്ലായ്‌പ്പോഴും രാത്രി വൈകി, വാരാന്ത്യങ്ങളിൽ, ഒറ്റപ്പെട്ട പ്രദേശങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചു. വിജനമായ റോഡിൽ മൂന്ന് ദമ്പതികൾ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു, മറ്റൊരാൾ അവരുടെ വീടിനുള്ളിൽ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു. മൂന്ന് കാമുകന്മാരുടെ പാതയിലെ ആക്രമണത്തിനിടെ, ഇരയായ സ്ത്രീ ലൈംഗികമായി ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു, എന്നാൽ അതേ വിധി കാറ്റി സ്റ്റാർക്‌സിനെ കാത്തിരുന്നോ എന്ന് അറിയാൻ കഴിയില്ല, കാരണം അവൾ രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിഞ്ഞു.

പിന്നെ, ഉപയോഗിച്ചത് തരം വെടിമരുന്നാണ്. ആദ്യ ആക്രമണത്തിൽ, ആർക്കും വെടിയേറ്റില്ല, അതിനാൽ കുറ്റവാളിയുടെ കൈവശം ഏതുതരം തോക്കാണെന്ന് തെളിയിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. രണ്ടാമത്തെയും മൂന്നാമത്തെയും ആക്രമണങ്ങളിൽ – ഇരകളായ ആണും പെണ്ണും കൊല്ലപ്പെടുന്നിടത്ത് – ഉപയോഗിച്ചത് .32 കാലിബർ ഷെല്ലുകളായിരുന്നു. ഒരു കോൾട്ട് പിസ്റ്റളിൽ നിന്നായിരിക്കാം.

സ്റ്റാർക്സ് ഫാമിൽ നടന്ന വെടിവെപ്പിൽ .22 കാലിബർ വെടിമരുന്നാണ് ഉപയോഗിച്ചത്. വീണ്ടും, ഈ കേസ് തെന്നിമാറുന്നതായി തോന്നി, അതിനാൽ മറ്റ് കുറ്റകൃത്യങ്ങളുമായി ഇതിനെ ക്രിയാത്മകമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത് അന്വേഷകർക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു.

എന്നിരുന്നാലും, അന്വേഷകർ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന ഒരു കാര്യം, നാല് കുറ്റകൃത്യങ്ങളിൽ ഓരോന്നും മുമ്പത്തെ ആക്രമണത്തിന് ഏകദേശം മൂന്നാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷമാണ് നടന്നത്. ഇത് ഒരുപക്ഷേ ‘ദി ഫാന്റം’ എന്ന് വിളിപ്പേരുള്ള കുറ്റവാളിയുടെ ഒരു തരത്തിലുള്ള പാറ്റേണിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു.

വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സിന്റെ കൊലപാതകത്തെത്തുടർന്ന് ടെക്‌സാക്യാന ഗസറ്റ് വിളിച്ച ടെക്‌സാക്യാനയിലെ ഫെഡറൽ കറക്ഷണൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിലെ മനശാസ്ത്രജ്ഞനായിരുന്നു ഡോ. ആന്റണി ലപല്ല. കുറ്റവാളിയുടെ പ്രചോദനത്തെക്കുറിച്ച് നന്നായി മനസ്സിലാക്കാൻ പത്രം ആഗ്രഹിച്ചു, ഫാന്റമിനായി ഡോ. ലപല്ല ഒരു ആദ്യകാല മാനസിക പ്രൊഫൈൽ സൃഷ്ടിച്ചു.

കൊലയാളി ക്രമരഹിതമായി ആക്രമണം തുടരുമെന്ന് ഡോ. ലപല്ല വിശ്വസിച്ചു. നാല് കുറ്റകൃത്യങ്ങളും തമ്മിൽ ബന്ധമുണ്ടെന്ന് ഡോ. ലപല്ല കരുതുന്നു, വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സിന്റെ കൊലപാതകവും കാറ്റി സ്റ്റാർക്സിന്റെ വെടിവെപ്പും മറ്റ് മൂന്ന് കുറ്റകൃത്യങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാമെന്ന് അദ്ദേഹം സംശയമില്ലാതെ വിശ്വസിച്ചു. ഡോ. ലപല്ല കൊലയാളിയെ വിശേഷിപ്പിച്ചത് ബുദ്ധിമാനും മിടുക്കനും കൗശലക്കാരനുമായാണ്, ഫാന്റമിനെ അദ്ദേഹം വിശേഷിപ്പിച്ചത് അയാൾ 30-നും 50-നും ഇടയിലാണ്, അദ്ദേഹം ഒരു സാധാരണ ജീവിതം നയിച്ചിരിക്കാം, വ്യക്തിജീവിതത്തിൽ ഒരു നല്ല പൗരനായി കാണപ്പെടുന്നു. ശക്തമായ ഒരു ലൈംഗിക ഘടകത്താൽ അയാളെ പ്രചോദിപ്പിച്ചിരിക്കാം. അവൻ ഒരു തരത്തിലുള്ള സാഡിസ്റ്റ് ആണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മിക്കവാറും അവൻ ഒരു പരിചയസമ്പന്നനല്ലായിരുന്നു. ഡോ. ലപല്ല ഇത് തറപ്പിച്ചുപറയുന്നു. അയാൾ ഒരു മുൻ യോദ്ധാവാണെങ്കിൽ ഈ ‘ഭ്രാന്തൻ’ പ്രവണതകൾ വ്യത്യസ്തമായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുമായിരുന്നു.

ഒരു പ്രസ്താവനയിൽ, കൊലയാളി മിക്കവാറും വെള്ളക്കാരനായിരുന്നുവെന്ന് ഡോ. ലപല്ല പ്രസ്താവിച്ചു, കാരണം – അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകളിൽ:

‘… പൊതുവേ, നീഗ്രോ കുറ്റവാളികൾ അത്ര മിടുക്കരല്ല.’

സ്റ്റാർക്സിന്റെ ഫാംഹൗസിന് നേരെയുണ്ടായ അവസാന ആക്രമണത്തെ ഡോ. ആന്റണി ലപല്ല വിശേഷിപ്പിച്ചത് പ്രകൃതിദത്തമായ ഒരു സംഭവമാണെന്നാണ്. തന്റെ പതിവ് വേട്ടയാടൽ കേന്ദ്രങ്ങളായ കാമുകന്മാരുടെ പാതകൾ പോലീസും പ്രാദേശിക വിജിലന്റ് ഗ്രൂപ്പുകളും പട്രോളിംഗ് നടത്തുന്നുണ്ടെന്ന് അറിയാമായിരുന്നതിനാൽ കൊലയാളി ഒരു പുതിയ തരം ലക്ഷ്യമിടാൻ തീരുമാനിച്ചതായി അദ്ദേഹം സൂചിപ്പിച്ചു. ഇതിനർത്ഥം തന്റെ ആക്രമണത്തിന് മറ്റൊരു വഴി കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ടെന്നും അതിനാൽ 500 ഏക്കർ ഫാമിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചുവെന്നും.

ഡോ. ലപല്ലയുടെ സംഗ്രഹത്തിൽ, കൊലയാളി കൂടുതൽ അപകടകാരി ആകുന്നതിന് മുൻമ്പ് നിർവീര്യമാക്കേണ്ട ഒരു ഭീഷണിയായിരുന്നു.

‘ഈ മനുഷ്യൻ അങ്ങേയറ്റം അപകടകാരിയാണ്, അവൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്, ആരോടും പറയാത്തതിനാൽ അവൻ എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല.’

ഭാഗം 6

അന്വേഷണം ചുവടുറപ്പിക്കാൻ പാടുപെടുമ്പോൾ, ഒരു യുവ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ഒരു വഴിത്തിരിവ് നടത്തി. 33 കാരനായ മാക്‌സ് ടാക്കറ്റ് അർക്കൻസാസ് സ്റ്റേറ്റ് പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു, വിർജിൽ സ്റ്റാർക്‌സിന്റെ കൊലപാതകത്തെ തുടർന്ന് കേസിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു. കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സംഭവത്തിൽ ആദ്യം പ്രതികരിച്ച രണ്ട് ഉദ്യോഗസ്ഥരിൽ ഒരാളായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഫാന്റം കില്ലർ ഇടിച്ച ഓരോ രാത്രികളിലും പ്രദേശത്ത് നിന്ന് ഒരു കാർ മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതായി ഓഫീസർ ടാക്കറ്റ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഈ കാറുകളിലൊന്ന് റിച്ചാർഡ് ഗ്രിഫിനും പോളി ആൻ മൂറും കൊല്ലപ്പെട്ട രാത്രി മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു, പിന്നീട് മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഒരു പാർക്കിംഗ് ലോട്ടിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തി.

മോഷ്ടാവ് മടങ്ങിവരുന്നതുവരെ വാഹനം പുറത്തിടാൻ ഓഫീസർ ടാക്കറ്റ് തീരുമാനിച്ചു. വാഹനത്തിനടുത്തേക്ക് വന്നത് ഒരു പുരുഷനല്ല, മറിച്ച്, ഒരു നിഷ്‌കളങ്കയായ യുവതിയാണെന്നതിനാൽ അദ്ദേഹം അത്ഭുതപ്പെട്ടു.

പെഗ്ഗി സ്റ്റീവൻസിന് 21 വയസ്സായിരുന്നു, അവൾ യുവൽ സ്വിനി എന്ന വ്യക്തിയെ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നു. അവൾ ലൂസിയാനയിലെ ഷ്രെവ്പോർട്ടിൽ നിന്ന് മടങ്ങിവന്നാതാണെന്ന് ഓഫീസർ ടാക്കറ്റിനോട് പറഞ്ഞു; മണിക്കൂറുകൾക്ക് മുമ്പ് അവർ വിവാഹിതരായിരുന്നു.

അവളുടെ ഭർത്താവ്, ടെക്‌സസിലെ അറ്റ്‌ലാന്റയിൽ മറ്റൊരു മോഷ്ടിച്ച വാഹനം വിൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. അറ്റ്‌ലാന്റയിലേക്ക് ഈ ലീഡ് പിന്തുടരാൻ ഓഫീസർ ടാക്കറ്റിന് കഴിഞ്ഞു, അവിടെ അദ്ദേഹം ഈ യുവൽ സ്വിനിയെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കി. ഒടുവിൽ യൂണിയൻ സ്റ്റേഷന് സമീപമുള്ള ടെക്‌സക്യാനയുടെ ഫ്രണ്ട് സ്ട്രീറ്റിലെ അർക്കൻസാസ് മോട്ടോർ കോച്ച് ബസ് സ്റ്റേഷനിൽ വെച്ച് അവനെ നേരിടാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞു.

ആദ്യം പ്രതി ഓടി രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചു. അയാൾ കെട്ടിടത്തിന്റെ പുറകുവശത്ത് ഓടി, ഒരു ഫയർ എസ്‌കേപ്പ് വഴി രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ അവിടെ വെച്ച്, പോലീസ് അവനെ വളയുകയും പിടിക്കുകയും ചെയ്തു.

‘മിസ്റ്റർ, എന്നോടൊപ്പം കളിക്കരുത്. കാറുകൾ മോഷ്ടിക്കുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ നിങ്ങൾക്ക് എന്നെ വേണം.’ അയാൾ അപ്പോൾ പറഞ്ഞു.

സ്റ്റേഷനിലേക്കുള്ള യാത്രാമധ്യേ ഒരു പോലീസ് ക്രൂയിസറിന്റെ പുറകിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ വൈദ്യുതക്കസേര ലഭിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം വിലപിച്ചു.

യുവൽ ലീ സ്വിന്നിക്ക് 29 വയസ്സായിരുന്നു, ടെക്‌സക്യാന മൂൺലൈറ്റ് കൊലപാതകങ്ങളിലെ പ്രാഥമിക പ്രതിയായി അയാൾ മാറി. കാർ മോഷണം, കള്ളപ്പണം, കവർച്ച, ആക്രമണം എന്നിവയുടെ ഒരു ഭൂതകാലം അയാൾക്കുണ്ടായിരുന്നു. കൂടാതെ കൂടുതൽ പഠിക്കുന്തോറും പോലീസിന് ഇതുതന്നെയാണ് അവരുടെ ആൾ എന്ന് തോന്നി. സ്വിന്നിയുടെ യുവഭാര്യ പെഗ്ഗി പിന്നീട് മൂന്ന് തവണ തന്റെ ഭർത്താവ് ഫാന്റം കില്ലർ ആണെന്ന് സമ്മതിച്ചു. കൊലപാതക കുറ്റത്തിനാണ് ഇയാളെ കസ്റ്റഡിയിലെടുത്തതെന്ന് പോലീസ് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു: ‘അവർ അത് എങ്ങനെ കണ്ടുപിടിച്ചു?’

ആ കുറ്റസമ്മത സമയത്ത് അവൾ പറഞ്ഞു: ‘ഞാനും അവനും 220 സെനറ്റർ സ്ട്രീറ്റിലെ അവന്റെ സഹോദരിയുടെ വീട്ടിലായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ടെക്‌സക്യാനയിലെ കൊലപാതകങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചർച്ച ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ആരാണ് ഇവരെ കൊന്നതെന്ന് ഞാൻ അവനോട് ചോദിച്ചു. അത് ബുദ്ധിമാനായ ഒരാളാണെന്നും പോലീസുകാരേക്കാൾ വിവേകമുള്ള ഒരാളാണെന്നും അദ്ദേഹം എന്നോട് പറഞ്ഞു. ‘പെഗ്ഗി മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പുള്ള അവളുടെ ഓർമ്മകൾ ഓർത്തു, അതിൽ അവൾ യുവലിനൊപ്പം ഒരു സിനിമയ്ക്കും അത്താഴത്തിനും പോയിരുന്നു, അവരുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ, അവൻ റോഡിന്റെ വശത്ത് നിർത്തി. സ്പ്രിംഗ് ലേക്ക് പാർക്കിന് സമീപമാണ് ഇത് സംഭവിച്ചത്: പോൾ മാർട്ടിനും ബെറ്റി ജോ ബുക്കറും ആക്രമണത്തിന് മുമ്പ് പാർക്ക് ചെയ്ത അതേ സ്ഥലം.

‘ഒരു മണിക്കൂറോളം കാറിൽ നിന്ന് പോയി, രണ്ട് വെടിയൊച്ചകൾ പോലെ എന്തോ ശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടു. അത് പിസ്റ്റളാണോ വെടിയുണ്ടയാണോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. അവൻ കാറിനടുത്തേക്ക് വന്ന് പുറത്തേക്ക് വാഹനം ഓടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ നേരം വെളുക്കുന്നതേയുള്ളൂ. അവൻ കാറിനടുത്തേക്ക് മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോൾ, അവന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ അരക്കെട്ട് വരെ നനഞ്ഞതും ഞാൻ കണ്ടു.

ഈ ആദ്യ കുറ്റസമ്മതത്തിന്റെ പിറ്റേന്ന് – ജൂലൈ 24, 1946 – പെഗ്ഗി സ്വിനി വീണ്ടും കുറ്റസമ്മതം നടത്തി, പക്ഷേ അവളുടെ പ്രസ്താവനകൾ വളരെ ചെറുതായി മാറ്റിയിരുന്നു. തന്റെ പുതിയ ഭർത്താവ് ചെയ്ത വിവിധ കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെ ഒരു കാഴ്ചക്കാരിയായിരുന്നു അവളെന്നും. പോൾ മാർട്ടിൻ, ബെറ്റി ജോ ബുക്കർ എന്നിവരുടെ കൊലപാതകങ്ങൾക്ക് താൻ സാക്ഷിയായിരുന്നുവെന്നും അവൾ പറഞ്ഞു. അതിനൊപ്പം കൊലപാതകങ്ങൾ മോഷണത്തിന്റെ ഫലമായി സംഭവിച്ചതാണെന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു.

1946 നവംബർ 22-ന് – പെഗ്ഗി സ്വിനി ഒരു അവസരത്തിൽ കൂടി ഏറ്റുപറഞ്ഞു, അവൾ സത്യം പറയുന്നതിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്ന നിരവധി വിശദാംശങ്ങൾ നിയമപാലകർക്ക് അത് നൽകി. പോൾ മാർട്ടിന്റെ വാഹനം കണ്ടെത്തിയ സ്ഥലത്തേക്ക് അവൾ പോലീസിനെ കൊണ്ടുപോയി, കുറ്റകൃത്യം നടക്കുന്നത് വീക്ഷിക്കാൻ താൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് അവരോട് പറഞ്ഞു. കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്ത് ഒരു സ്ത്രീയുടെ കുതികാൽ അടയാളം പോലീസ് കണ്ടെത്തി, ഈ പുതിയ വിശദാംശങ്ങൾ കണ്ടവർ ഞെട്ടിപ്പോയി.

പോൾ മാർട്ടിന്റെ ഒരു ഡേറ്റ്ബുക്കിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ അവൾ നൽകിയതിൽ ഉൾപ്പെട്ടു, കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്തിന് സമീപമുള്ള കുറ്റിക്കാട്ടിലേക്ക് പോൾ മാർട്ടിന്റെ ഒരു പുസ്തകം വലിച്ചെറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ബോവി കൗണ്ടി ഷെരീഫ് ബിൽ പ്രെസ്ലിക്ക് ഈ വിശദാംശങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിയാമായിരുന്നു, എന്നാൽ അത് മാധ്യമങ്ങൾക്കോ മറ്റ് അധികാരപരിധികൾക്കോ അറിയില്ലായിരുന്നു. ഈ പര്യസ്യമാകാത്ത വിശദാംശങ്ങൾ അവൾ പോലീസിന് നൽകി. അതോടെ പോലീസ് ശരിയായ പാതയിലാണെന്ന് തോന്നാൻ തുടങ്ങി, ഓരോ ദിവസം കഴിയുന്തോറും യുവൽ സ്വിനി കുറ്റക്കാരനായി കാണപ്പെട്ടു.

21 വയസ്സുള്ള ഭാര്യ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത മൂന്ന് കുറ്റസമ്മതങ്ങൾക്ക് പുറമേ, യുവൽ സ്വിന്നിയെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്ന മറ്റ് ചില തെളിവുകളും പോലീസിന് കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞു. 29 കാരനായ പ്രതിയുടെ കൈവശം ഒരു .32 കോൾട്ട് ഓട്ടോമാറ്റിക് പിസ്റ്റൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് കണ്ടെത്തി, അത് അടുത്തിടെ വിറ്റു. വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സിന്റെ വെൽഡിംഗ് ഷോപ്പിൽ നിന്ന് എടുത്ത സാമ്പിളുകളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്ന സ്വിന്നിയുടെ പോക്കറ്റുകളിലൊന്നിൽ സ്ലാഗ് കണ്ടെത്താനും അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് കഴിഞ്ഞു.

എന്നിരുന്നാലും, വധശിക്ഷയ്ക്ക് സാധ്യതയുള്ളതിനാൽ, കൊലപാതകങ്ങൾ ഏറ്റുപറയാൻ യുവൽ സ്വിനി വിസമ്മതിച്ചു. അവൻ തന്റെ നിരപരാധിത്വം അവകാശപ്പെട്ടു, കുറ്റസമ്മതം നടത്താൻ വിസമ്മതിച്ചു. കൂടാതെ, വിരലടയാള പരിശോധനയിൽ നിർണായകമായ ഒന്നും കണ്ടെത്താനായില്ല, പെഗ്ഗി സ്വിന്നിയുടെ കുറ്റസമ്മതം സാധൂകരിക്കാൻ പോലീസ് ഒരു വർഷത്തിലേറെ ചെലവഴിച്ചെങ്കിലും, അത് പോലും തകരാൻ തുടങ്ങി.

അവളുടെ കുറ്റസമ്മതത്തിൽ നിരവധി പിഴവുകൾ കണ്ടെത്തി, ഭർത്താവ് ചെയ്തതായി അവൾ ആരോപിക്കുന്ന കുറ്റകൃത്യങ്ങളിൽ അവളുടെ നിരന്തരമായ പങ്കാളിത്തം അവശ്വസനീയമായിരുന്നു. അവൾ ‘വിശ്വസനീയമല്ലാത്ത സാക്ഷി’ ആയി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു, അവളുടെ കുറ്റസമ്മതം മാത്രമാണ് പോലീസിന് ലഭിച്ചത്. കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വഷളായപ്പോൾ, ഒരു വിചാരണയിൽ പെഗ്ഗി സ്വിനി അവളുടെ കുറ്റസമ്മതം നിരസിച്ചു. കൂടാതെ, അവൾ യുവൽ സ്വിനിയെ വിവാഹം കഴിച്ചതിനാൽ, അവനെതിരെ സാക്ഷി പറയാൻ അവളെ നിർബന്ധിക്കാനുമാകുമായിരുന്നില്ല.

അന്വേഷകർക്ക് ഇത് അടിസ്ഥാനപരമായി പിടി നഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു സാഹചര്യമായിരുന്നു, കൂടാതെ യുവൽ സ്വിനിക്കെതിരെയുള്ള എല്ലാ കൊലപാതക കുറ്റങ്ങളും ഉപേക്ഷിക്കാൻ അവർ നിർബന്ധിതരായി, അദ്ദേഹത്തിനെതിരെ വളരെ സാന്ദർഭികമായ തെളിവുകൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. എന്നിരുന്നാലും അവൻ പുറത്തു പോകില്ല. പോലീസിന് അപ്പോഴും കാർ മോഷണക്കുറ്റങ്ങൾ സ്വിനിക്കെതിരെ ചുമത്താം, കൂടാതെ – അവൻ ‘ആവർത്തിച്ചുള്ള കുറ്റവാളി’ ആയതിനാൽ, അങ്ങേയറ്റത്തെ ശിക്ഷാ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ ബാധകമാക്കുകയും ആകാം. ഏകദേശം 26 വർഷം നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന ജീവപര്യന്തം തടവ് കാർ മോഷണങ്ങൾക്ക് മാത്രം അദ്ദേഹത്തിന് ലഭിച്ചു.

1970-കളുടെ തുടക്കത്തിൽ, സ്വിന്നി തന്റെ ജീവപര്യന്തം ശിക്ഷയ്ക്ക് അപ്പീൽ നൽകുകയും 1973-ൽ മോചിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ടെക്‌സക്യാന കൊലപാതകങ്ങളിലെ തന്റെ കുറ്റം അദ്ദേഹം നിരസിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ 1994-ൽ ഡാളസ് ഏരിയയിലെ ഒരു നഴ്‌സിംഗ് ഹോമിൽ വച്ച് അദ്ദേഹം മരിച്ചു.

ഭാഗം 7

ടെക്‌സക്യാനയുടെ ഫാന്റം കില്ലറെ കണ്ടെത്താനുള്ള അന്വേഷണം തുടർന്നുള്ള മാസങ്ങളിലും വർഷങ്ങളിലും പരാജയപ്പെട്ടു, ഒടുവിൽ പ്രദേശത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഒരു പ്രധാന ഘടകമായി ഇത് മാറി. പിന്നീട് ടെക്‌സക്യാന മൂൺലൈറ്റ് മർഡേഴ്സ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ട ഈ കൊലപാതകം 1946-ലെ ടെക്സാസിലേയും അർക്കൻസാസിലേയും ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആളുകൾ പിന്തുടരുന്ന വാർത്തയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു.

തുടർന്ന്, രണ്ട് വർഷത്തിന് ശേഷം, രണ്ടാമത്തെ പ്രധാന പ്രതിയെ പോലീസ് തിരിച്ചറിഞ്ഞതോടെ കേസ് വീണ്ടും വാർത്തകളിൽ ഇടം നേടി. എന്നിരുന്നാലും, യുവൽ സ്വിന്നിയെപ്പോലെ, ഈ സംശയിക്കപ്പെടുന്നയാൾക്ക് ദീർഘമായ അന്വേഷണം സഹിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. കാരണം അയാൾ അതിനകം തന്നെ ജീവനൊടുക്കിയിരുന്നു. ഒആ എന്ന ചുരുക്കപ്പേരിലോ ‘ഡൂഡി’ എന്ന വിളിപ്പേരിലോ അറിയപ്പെടുന്ന ഹെൻറി ബുക്കർ ടെന്നിസൺ, അർക്കൻസാസ് സർവ്വകലാശാലയിലെ 18 വയസ്സുള്ള പുതുമുഖമായിരുന്നു. 1948 നവംബർ 5-ന് ( ഫാന്റം കില്ലർ അവസാനമായി ആഞ്ഞടിച്ച് രണ്ടര വർഷത്തിന് ശേഷം ) ടെന്നിസനെ അർക്കൻസാസിലെ ഫയെറ്റെവില്ലെയിലെ കിടപ്പുമുറിയിൽ മരിച്ച നിലയിൽ കണ്ടെത്തി. രണ്ട് ദിവസം മുമ്പ് ( നവംബർ 3-ന് ) ടെന്നിസൺ മെർക്കുറി സയനൈഡ് വാങ്ങിയതായി പ്രാദേശിക പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥനായ വാഷിംഗ്ടൺ കൗണ്ടി ഷെരീഫ് ബ്രൂസ് ക്രൈഡർ കണ്ടെത്തി. എലിവിഷമായി വാങ്ങിയതാണെന്ന് അദ്ദേഹം അന്ന് പറഞ്ഞു.

ടെന്നിസന്റെ കിടപ്പുമുറിയിൽ സംശയകരമായ ഒരു കുറിപ്പുണ്ടായിരുന്നു, അതിൽ അന്വേഷകർക്ക് പരിഹരിക്കാനുള്ള ഒരു കടങ്കഥ അടങ്ങിയിരുന്നു. ഇത് ടെന്നിസണിന്റെ ലോക്ക് ബോക്സുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്, അതിൽ ഉറപ്പുള്ള ഒരു ലോക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു:

‘എന്റെ പെട്ടിയുടെ താക്കോൽ താഴെപ്പറയുന്ന കുറച്ച് വരികളിൽ കാണപ്പെടും. ഒരു ചുരുൾ പേപ്പർ, നിറങ്ങളിൽ ഉരുളുമ്പോൾ, അത് വരണ്ടതും ശബ്ദമുള്ളതുമാണ്. തല നീക്കം ചെയ്യുക, വാൽ തിരിക്കുക, അതിനുള്ളിൽ നിങ്ങൾ കൊതിക്കുന്ന ഷീറ്റാണ്. രണ്ട് തേനീച്ചകൾ ഒരുമിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഒരുപാട് അർത്ഥമാക്കുന്നു. ഈ സൂചനകൾ നിങ്ങളെ അതിലേക്ക് നയിക്കും.’

കടങ്കഥ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചത് ഒരു ബിബി ഫൗണ്ടൻ പേനയിലേക്കാണെന്ന് അന്വേഷകർ പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കി, അതിൽ ഒരു കുറിപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു. നോട്ടിൽ ലോക്ക് ബോക്സിനുള്ള കോമ്പിനേഷൻ അടങ്ങിയിരുന്നു, കൂടാതെ പേനയുടെ തൊപ്പിയിൽ ടെന്നിസൺ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ ഉപയോഗിച്ച മെർക്കുറിയുടെ സയനൈഡ് അടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നും പോലീസ് കണ്ടെത്തി.

മറ്റൊരു കടങ്കഥകളിലൂടെ കടന്നുപോകാൻ ആഗ്രഹിക്കാതെ പോലീസ് ലോക്ക്‌ബോക്സ് ബലമായി തുറക്കുകയും കൈകൊണ്ട് എഴുതിയ നിരവധി കത്തുകൾ കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്തു; അതിൽ ഒന്ന് ടെക്‌സക്യാനയിലെ കൊലപാതകങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുത്തിരുന്നു, ഈ ഉത്തരവാദിത്തമാണ് യുവാവിനെ ആത്മഹത്യയിലേക്ക് നയിച്ചതെന്ന് പ്രസ്താവിച്ചിരുന്നു.

ഏതാണ്ട് മൂന്ന് ഖണ്ഡികകളുള്ള കത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം ഇങ്ങനെ വായിക്കാം:

‘ഞാൻ എന്തിനാണ് എന്റെ ജീവനെടുത്തത്? ശരി, നിങ്ങൾ രണ്ട് ഇരട്ടക്കൊലപാതകങ്ങൾ ചെയ്താൽ നിങ്ങളും അത് ചെയ്യുമായിരുന്നു. അതെ, ബെറ്റി ജോ ബുക്കറെയും പോൾ മാർട്ടിനേയും ഞാൻ അന്ന് രാത്രി സിറ്റി പാർക്കിൽ വച്ച് കൊന്നു, മിസ്റ്റർ സ്റ്റാർക്‌സിനെ കൊന്ന് മിസ്സിസിനെ സ്വന്തമാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അമ്മ പുറത്തോ; ഉറങ്ങുമ്പോഴോ ഞാൻ അത് ചെയ്തു, ആരും ഞാൻ ഇത് ചെയ്യുന്നത് കണ്ടില്ല. തോക്കുകൾ; ഞാൻ അവയെ വേർപെടുത്തി വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിൽ വലിച്ചെറിഞ്ഞു.’

കൊലപാതകം നടക്കുമ്പോൾ എച്ച്ബി ടെന്നിസൺ കൗമാരക്കാരനായിരുന്നു, നാല് ആക്രമണങ്ങൾ നടക്കുമ്പോൾ വെറും 15 അല്ലെങ്കിൽ 16 വയസ്സായിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ അവന്റെ പ്രായം കാരണം ഒരു കൊലപാതകത്തിലും അയാൾ ഒരിക്കലും സംശയിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല, ഇന്നും, കൊലപാതകത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ യുവാക്കൾ വളരെ വിരളമാണ്, കാരണം അവർക്ക് പലപ്പോഴും സമയമോ സ്വാതന്ത്ര്യമോ വിഭവങ്ങളോ ഇല്ല.

കൊലപാതകത്തിന് ഇരയായ ബെറ്റി ജോ ബുക്കറിന്റെ അതേ ഹൈസ്‌കൂൾ ബാൻഡിൽ ടെന്നിസൺ കളിച്ചിരുന്നുവെന്ന് അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥർ കണ്ടെത്തി അവർ സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്നില്ല. അവർ രണ്ടുപേരും വാദ്യങ്ങൾ വായിച്ചു – ബെറ്റി സാക്സോഫോൺ വായിക്കുന്നു, ടെന്നിസൺ ട്രോംബോൺ വായിക്കുന്നു – എന്നാൽ അവർ പരസ്പരം ശരിക്കും പരിചയപ്പെട്ടിരുന്നില്ല.

ഇതല്ലാതെ ടെന്നിസണെ മറ്റ് ഇരകളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നും പോലീസിന് കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കാലക്രമേണ അവർ ടെന്നിസൺ ഉപേക്ഷിച്ച ആത്മഹത്യാ കുറിപ്പിനെ സംശയിക്കാൻ തുടങ്ങി. ലോക്ക്ബോക്സിൽ നിന്ന് പോലീസ് മറ്റ് കുറിപ്പുകൾ കണ്ടെത്തി, അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മഹത്യയ്ക്ക് കാരണം ആജീവനാന്ത വിഷാദമാണെന്ന് തോന്നി, കൂടാതെ ടെന്നിസണ് അമിതമായ ഭാവന ഉള്ളതായി തോന്നിപ്പിച്ചു. സാധ്യമല്ലാത്ത കാര്യങ്ങളുടെ ക്രെഡിറ്റ് എടുക്കാൻ അദ്ദേഹം ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു, കൂടാതെ തന്റെ ചെറുപ്പകാലത്തെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് സാങ്കൽപ്പിക അവകാശവാദങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അന്വേഷകർക്ക് എളുപ്പത്തിൽ തെളിയിക്കാൻ കഴിയുന്ന കാര്യങ്ങൾ ആയിരുന്നു ഇതെല്ലാം.

ടെന്നിസന്റെ സഹോദരന്മാർ ഈ വാദത്തോട് യോജിച്ചു, ‘ഡൂഡി’ കഥകൾ പറയാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. അഞ്ച് ഇരകളെ കൊല്ലാൻ ഉപയോഗിച്ച ആയുധങ്ങൾ കൈവശം വെച്ചിട്ടില്ലെന്നതും ടെന്നിസന്റെ വിരലടയാളങ്ങളൊന്നും കുറ്റകൃത്യ സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്ന് കണ്ടെടുത്തവയുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ലെന്നതും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബം പോലീസിനോട് പറഞ്ഞു.

കൂടാതെ, ജെയിംസ് ഫ്രീമാൻ എന്നയാൾ വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സിന്റെ കൊലപാതകം നടന്ന രാത്രിയിൽ, അവൻ ടെന്നിസണൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് ഓർത്തു, കാരണം ആ രാത്രിയാണ് അവർ ഒരുമിച്ച് ആക്രമണത്തെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞത്. കൊലപാതകത്തിന് ശേഷം കിട്ടിയ മറ്റ് ചില ലീഡുകൾ പോലെ, എച്ച്ബി ടെന്നിസന്റെ ആത്മഹത്യാ കത്ത് പിന്നീട് അന്വേഷണത്തിന് അപ്രസക്തമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു.

1949 ജനുവരിയിൽ, അക്രമാസക്തമായ ഇരട്ടക്കൊലപാതകവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് 26 വയസ്സുള്ള ഒരു കറുത്തവർഗ്ഗക്കാരനെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തു, ഉടൻ തന്നെ ടെക്‌സക്യാന മൂൺലൈറ്റ് കൊലപാതകങ്ങളിൽ പങ്കുണ്ടെന്ന് സംശയിക്കുന്നതായി കണ്ടെത്തി. ടെക്സാസിലെ വാക്കോയിൽ കറുത്തവർഗക്കാരായ യുവ ദമ്പതികളെ കൊലപ്പെടുത്തിയതിന് ഈ മനുഷ്യൻ അറസ്റ്റിലായിരുന്നു, കൂടാതെ കുറ്റകൃത്യത്തിന്റെ നിർവ്വഹണത്തിൽ ഇരയായ സ്ത്രീയെ ലൈംഗികമായി പീഡിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ആ സമയത്ത്, താൻ ഉത്തരവാദിത്തപ്പെട്ട കക്ഷിയാണെന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കുന്ന പോലീസ് വിശദാംശങ്ങൾ നൽകിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം കുറ്റം സമ്മതിച്ചതായി റിപ്പോർട്ടുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, തുടർന്നുള്ള അന്വേഷണത്തിൽ, ഈ യുവാവ് ഫാന്റം കില്ലറുടെ അവസാന കൊലപാതക ഇരയായ വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സിന് വേണ്ടി ജോലി ചെയ്തിരുന്നതായി പോലീസ് കണ്ടെത്തി. വാസ്തവത്തിൽ, കുറ്റകൃത്യം നടക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹം സ്റ്റാർക്സിന്റെ വസ്തുവിൽ താമസിച്ചിരുന്നു, ഇത് ചില സംശയങ്ങൾ ഉയർത്തി. ടെക്‌സക്യാന കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്ക് ഈ യുവാവിനെതിരെ ഒരു കുറ്റവും ചുമത്തിയില്ല, എന്നാൽ ഒടുവിൽ അയാൾ സമ്മതിച്ച മറ്റ് കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്ക് ജീവപര്യന്തം ശിക്ഷ ലഭിച്ചു.

ഭാഗം 8

ഫാന്റം കില്ലർ അപ്രത്യക്ഷനായി ഒരു ദശാബ്ദത്തിലേറെയായി, കുറ്റകൃത്യങ്ങളിൽ ഒന്നിന് സമീപം ഏറ്റവും വിചിത്രമായ ഒരു സംഭവം അരങ്ങേറി.

തീയതി 1956 ജൂലൈ 9 ആയിരുന്നു, സ്പ്രിംഗ് ലേക്ക് പാർക്കിനടുത്തുള്ള ഒരു സ്‌കൂൾ തൊഴിലാളികൾ ഇടിച്ചുനിരത്തുകയായിരുന്നു, 1946 ഏപ്രിലിൽ പോൾ മാർട്ടിനും ബെറ്റി ജോ ബുക്കറും കൊല്ലപ്പെട്ട പ്രദേശം ആയിരുന്നു അത്. യഥാർത്ഥത്തിൽ പോൾ മാർട്ടിന്റെ സമീപമായിരുന്നു സ്‌കൂൾ. കെട്ടിടം പൊളിച്ചുമാറ്റുന്നതിനിടെ സ്‌കൂളിന്റെ തട്ടിൽ നിന്ന് രക്തം പുരണ്ട വസ്ത്രങ്ങൾ അടങ്ങിയ ബാഗ് കണ്ടെത്തി. വെളുത്ത ലിനൻ വസ്ത്രങ്ങൾ, കടും ചുവപ്പ് പാടുകൾ കൊണ്ട് മൂടിയിരുന്നു – തൊഴിലാളികൾ ഇത് സംശയാസ്പദമായി കണ്ടു. പോലീസിനെ വിവരമറിയിക്കുകയും – ഒടുവിൽ – വിശദമായ പരിശോധനയ്ക്കായി വസ്ത്രങ്ങൾ സംസ്ഥാന ക്രൈം ലാബിലേക്ക് അയക്കുകയും ചെയ്തു. ഫലങ്ങൾ തിരികെ വന്നപ്പോൾ, രക്തസാമ്പിളുകൾ കണ്ടെത്തിയതായി ആദ്യം റിപ്പോർട്ട് വന്നു, എന്നാൽ രക്തസാമ്പിളുകൾ കണ്ടെത്തിയില്ലെന്നാണ് റിപ്പോർട്ടിന്റെ അർത്ഥമെന്ന് പിന്നീട് കണ്ടെത്തി.

ഒരു ലളിതമായ തെറ്റിദ്ധാരണയാണെന്നും, വസ്ത്രത്തിലെ ഇരുണ്ട പാടുകൾ പെയിന്റ് അല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല എന്നും പരിശോദന കാണിച്ചു എന്നുമായിരുന്നു റിപ്പോർട്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ വസ്ത്രം ഫാന്റമിന്റെ ഇതിഹാസത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറി, കൊലയാളി തന്റെ രണ്ടാമത്തെ ഇരട്ട കൊലപാതകത്തെ തുടർന്ന് ഈ സ്‌കൂൾ ഹൗസിലേക്ക് ഒളിച്ചോടിയെന്ന് പ്രദേശത്തെ പലരും കരുതി. അവിടെ, അവൻ ഈ വസ്ത്രങ്ങൾ തട്ടിൻപുറത്ത് സൂക്ഷിക്കുകയും, ഒന്നുകിൽ അവ മറക്കുകയോ അല്ലെങ്കിൽ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം കണ്ടെത്താനായി അവിടെ ഉപേക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്തതാകാം. പക്ഷേ അന്വേഷകർ പലതവണ നിരാകരിച്ച ഒരു നിസാര കിംവദന്തിയായിരുന്നു അത്.

1968 നും 1969 നും ഇടയിൽ, സാൻ ഫ്രാൻസിസ്‌കോ ബേ ഏരിയയിൽ നിന്ന് സോഡിയാക് എന്ന് പേരുള്ള ഒരു സീരിയൽ കില്ലർ ഉയർന്നുവന്നു, അവിടെ അവൻ തന്റെ ഇരകളെ പ്രേമികളുടെ ഇടവഴികളും, ശാന്തമായ പാർക്കുകളും പോലുള്ള ഒറ്റപ്പെട്ട പ്രദേശങ്ങളിൽ വേട്ടയാടുകയും കൊല്ലുകയും ചെയ്തു. സോഡിയാക് കില്ലർ തന്റെ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്ക് മാധ്യമ ശ്രദ്ധ കിട്ടിയത് ആസ്വദിച്ചു, അവൻ കൂടുതലും ദമ്പതികളെ ലക്ഷ്യം വച്ചിരുന്നു. ചില അജ്ഞാത കാരണങ്ങളാൽ; തന്റെ ഒരു കുറ്റകൃത്യത്തിൽ, ഇരകളെ വഴിതെറ്റിക്കാൻ അയാൾ ഒരു ഫ്‌ലാഷ്ലൈറ്റ് ഉപയോഗിച്ചു, കൂടാതെ അതിജീവിച്ചവരിൽ ഒരാൾ കോമിക് പുസ്തകങ്ങളിൽ കാണുന്നതുപോലുള്ള ഒരു ഹുഡ് വസ്ത്രം ധരിച്ചതായി വിവരിച്ചു.

പലരും ഈ രണ്ട് സാമ്യതകളിലേക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിട്ടുണ്ട് – ഫ്‌ലാഷ്ലൈറ്റും ഹുഡ്/മാസ്‌ക്കും – സോഡിയാക്കും ഫാന്റമും തമ്മിലുള്ള ഒരു സാധ്യതയുള്ള ലിങ്കായി. രണ്ടുപേരും ഒറ്റപ്പെട്ട പ്രദേശങ്ങളിൽ രാത്രിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന കൊലയാളികളായിരുന്നു, പക്ഷേ ഏകദേശം ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷത്തോളം ഗ്യാപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു പ്രവർത്തനങ്ങൾ തമ്മിൽ. സോഡിയാക്ക് താരതമ്യേന ചെറുപ്പമാണെന്ന് വിവരിക്കപ്പെടുന്നു, അതിനാൽ ടൈംലൈൻ ശരിക്കും പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ല. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ടെക്‌സക്യാന കൊലപാതകം നടത്തുമ്പോൾ ഫാന്റമിന് കുറഞ്ഞത് 18 വയസ്സായിരുന്നുവെന്ന് നമ്മൾ അനുമാനിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, സോഡിയാക്ക് ആക്രമണ സമയത്ത് അയാൾക്ക് 40-കളുടെ തുടക്കമെങ്കിലും പ്രായമുണ്ടാകാതിരിക്കില്ല.

മുൻകാല ടെക്‌സക്യാന ആക്രമണങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടിരിക്കാം സോഡിയാക്ക് എന്ന് മിക്കവരും വിശ്വസിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നു, വാർത്തകളിൽ അവയെക്കുറിച്ച് വായിക്കുകയോ കേൾക്കുകയോ ചെയ്തിരിക്കാം. നിഗൂഢമായ ഫാന്റം കില്ലർ ആകസ്മികമായി ജീവിതത്തേക്കാൾ വലിയ സൂപ്പർവില്ലനായി മാറിയതായി അദ്ദേഹം കണ്ടിരിക്കാം, മാത്രമല്ല അത് തന്റെ സ്വന്തം മോണിക്കറിൽ പുനർനിർമ്മിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നിരിക്കാം.

ഇവ രണ്ടും തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന വ്യക്തമായ ഒന്നും ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല. എന്നാൽ ഫാന്റം കില്ലറിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ചർച്ച കുറഞ്ഞത് സോഡിയാക്കിനെ പരാമർശിക്കാതെ പൂർത്തിയാക്കാനാകാതെ തുടരുന്നു, അതുപോലെ തന്നെ മറിച്ചും.

1976-ൽ ( കൊലപാതകങ്ങൾക്ക് മുപ്പത് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം) ഒരു സിനിമ പുറത്തിറങ്ങി.

‘ദ ടൗൺ ദാറ്റ് ഡ്രെഡഡ് സൺഡൗൺ’ എന്ന് പേരിട്ടിരിക്കുന്ന ഈ സിനിമ ടെക്‌സക്യാനയിൽ നടന്ന യഥാർത്ഥ സംഭവങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടതാണ്. ഷോ ബിസിനസിൽ ഒരു കരിയർ പിന്തുടരുന്നതിനായി 1950-കളുടെ തുടക്കത്തിൽ റേഞ്ചേഴ്‌സിൽ നിന്ന് വിരമിച്ച ടെക്‌സസ് റേഞ്ചർ ക്യാപ്റ്റൻ മാനുവൽ ടി. ഗോൺസുള്ളാസ് നടത്തിയ അന്വേഷണത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതായിരുന്നു ഇത്. ക്യാപ്റ്റൻ ഗോൺസാവുല്ലാസ് താൻ ഉത്തരവാദിയല്ലാത്ത പല കാര്യങ്ങളുടെയും ക്രെഡിറ്റ് ഏറ്റെടുത്തുവെന്ന് പലരും അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നു, പക്ഷേ അത് ആ സമയത്ത് ആരെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയില്ല.

സിനിമയിൽ ആളുകളുടെ പേരുകൾ മാറ്റിയിരുന്നു. പക്ഷേ യഥാർത്ഥത്തിൽ ചിത്രീകരിച്ചത് ടെക്‌സക്യാനയിൽ തന്നെയായിരുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, അധികമാരും അറിയത്ത ചില അഭിനേതാക്കൾ ടെക്‌സക്യാന സ്വദേശികളായിരുന്നു, അവരിൽ ചിലർ ഇപ്പോഴും അവിടെ താമസിക്കുന്നു.

സംവിധായകൻ, ചാൾസ് ബി. പിയേഴ്സ്, ഈ പ്രദേശത്ത് വളർന്ന ആളായിരുന്നു, ഫാന്റം കില്ലർ പ്രദേശത്തെ ബൂഗിമാൻ ആകുമ്പോൾ അദ്ദേഹം ഒരു കുട്ടിയായിരുന്നു. പ്രത്യുപകാരമായി, ഹൊറർ സിനിമകളുടെ സ്ലാഷർ വിഭാഗത്തെ ജനപ്രിയമാക്കാൻ സഹായിച്ചതിന് പലരും ക്രെഡിറ്റ് ചെയ്യുന്ന ഒരു സിനിമയിലെ സംഭവങ്ങളെ അനശ്വരമാക്കാൻ പിയേഴ്‌സ് തീരുമാനിച്ചു.

‘ദ ടൗൺ ദാറ്റ് ഡ്രെഡഡ് സൺഡൗൺ’ ടെക്‌സക്യാനയ്ക്ക് ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ഒരു ഐക്കൺ ആയി മാറിയിരിക്കുന്നു, കൂടാതെ ഈ ചിത്രം വർഷം തോറും പ്രാദേശിക ചലച്ചിത്രമേളകളിലും ഉത്സവ പ്രദർശനങ്ങളിലും പ്രദർശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. എല്ലാ ഹാലോവീനിലും ടെക്‌സക്യാനയിലെ നിവാസികൾ സ്പ്രിംഗ് ലേക്ക് പാർക്കിന് സമീപം ഒത്തുകൂടുന്നു ഈ പ്രദർശനത്തിൽ പങ്കെടുക്കാൻ. ഈ ചിത്രത്തിന്റെ ജനപ്രീതി ഹോളിവുഡ് ഹെവിവെയ്റ്റുകളായ ജേസൺ ബ്ലൂമും റയാൻ മർഫിയും ചേർന്ന് നിർമ്മിച്ച 2014 ലെ മെറ്റാ-സീക്വലിലേക്ക് നയിച്ചു.

യഥാർത്ഥ സിനിമയിൽ പലരും അതൃപ്തി പ്രകടിപ്പിച്ചെങ്കിലും, ഒരു പട്ടണത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ദുരന്തത്തെ ഭയാനകമാക്കി മാറ്റിയതായി അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു, നിരവധി വശങ്ങൾ ശരിയായി കാണിച്ചുവെന്ന് മിക്കവാറും എല്ലാവരും സമ്മതിക്കുന്നു. അതായത്, ഈ പ്രദേശത്തിന് ചുറ്റും മുറുകെ പിടിച്ച പരിഭ്രാന്തി, ആ പ്രദേശത്തിന് സിനിമയിൽ നൽകിയിരിക്കുന്ന വിളിപ്പേര് മുതലായവ.

ജിമ്മി ഹോളിസും മേരി ലാറിയും അവർ ജീവിതം തുടർന്നു. ഫാന്റമിന്റെ ആക്രമണത്തിനിരയായ മേരി ജീൻ ലാറി രാവിലെ ആശുപത്രി വിട്ടു. അവളുടെമേൽ വരുത്തിയ വൈകാരിക ആഘാതത്തെ മറികടക്കാൻ അവൾ പാടുപെടുകയും ഭയങ്ങളുടെയും പേടിസ്വപ്നങ്ങളുടെയും ആജീവനാന്ത ശേഖരവുമായി പോരാടുകയും ചെയ്തു.

ഒന്നിലധികം സ്‌ക്കൾ ഫ്രാക്ച്ചറുകളിൽ നിന്ന് ജിമ്മി ഹോളിസ് സുഖം പ്രാപിച്ചു. കാലക്രമേണ, അദ്ദേഹം പൂർണ്ണമായി സുഖം പ്രാപിക്കുകയും തന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്തു. പോലീസ് അദ്ദേഹത്തെ പലതവണ ചോദ്യം ചെയ്തു, പക്ഷേ – ഓരോ റൗണ്ട് ചോദ്യം ചെയ്യലിലും – അക്രമിയെക്കുറിച്ചുള്ള കൃത്യമായ വിശദാംശങ്ങളൊന്നും അയാൾക്ക് ഒരിക്കലും ഓർമ്മിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എന്തായാലും ഉപയോഗപ്രദമെന്ന് തെളിയിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നുമില്ല.

ആശുപത്രിയിൽ നിന്ന് മോചിതനായ ശേഷം, ജിമ്മിയും മേരിയും ഒരാഴ്ചയോളം ഒരുമിച്ച് ചെലവഴിച്ചു. നിർഭാഗ്യവശാൽ, അവരുടെ വളർന്നുവരുന്ന പ്രണയം അധികനാൾ നീണ്ടുനിന്നില്ല, മാത്രമല്ല അവർ അവരുടെ ഓർമ്മകളിൽ മാത്രം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

ജിമ്മി ആ പ്രദേശത്തു നിന്ന് മാറി. അദ്ദേഹം ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂർ തെക്കോട്ട്, ലൂസിയാനയിലെ ഷ്രെവെപോർട്ടിലേക്ക് പോയി, അവിടെ അദ്ദേഹം ഒടുവിൽ ഒരു കുടുംബം ആരംഭിച്ചു. ഒടുവിൽ ഏഴു കുട്ടികളുണ്ടായി. ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അദ്ദേഹം നാസയിൽ ജോലി ചെയ്തിരുന്നതായി അഭ്യൂഹമുണ്ടായിരുന്നു, അദ്ദേഹം സാധാരണവും സന്തോഷകരവുമായ ജീവിതം നയിച്ചു. 1974-ൽ – 54-ആം വയസ്സിൽ – അദ്ദേഹം ഉറക്കത്തിൽ അന്തരിച്ചു.

ദുഃഖകരമെന്നു പറയട്ടെ, മറിയയുടെ ജീവിതം വെട്ടിച്ചുരുക്കപ്പെട്ടു. അവൾ മൊണ്ടാനയിലെ ബില്ലിംഗ്‌സിലേക്ക് താമസം മാറി, അവിടെ 1965-ൽ 38-ാം വയസ്സിൽ കാൻസർ ബാധിച്ച് മരിച്ചു.

അതേസമയം, കാറ്റി സ്റ്റാർക്സ് – അതിജീവിച്ച മൂന്നാമത്തെ ആൾ – അവളുടെ ഭർത്താവ് വിർജിൽ സ്റ്റാർക്സിന്റെ കൊലപാതകത്തെത്തുടർന്ന് വിധവയായി. അവളുടെ മുഖത്തേക്കുള്ള പരുക്കുകളെ അവൾ അതിജീവിച്ചു, പൂർണ്ണമായും സുഖം പ്രാപിച്ചു. ഒടുവിൽ, അവൾ വീണ്ടും വിവാഹം കഴിച്ചു, കാറ്റി സ്റ്റാർക്‌സ് സട്ടൺ ആയി. അപ്രകാരം കാറ്റി ഒരു യഥാർത്ഥ അതിജീവിതയായിരുന്നു.

1994 ജൂലൈ 3-ന് അവൾ മരിക്കുമ്പോൾ, മിക്കവാറും എല്ലാ ഷെരീഫുകളും ഒറിജിനൽ ഡിറ്റക്ടീവുകളും അന്തരിച്ചു, അരനൂറ്റാണ്ട് പഴക്കമുള്ള അന്വേഷണത്തിലെ അവസാനത്തെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ഘടകങ്ങളിലൊന്നായി അവൾ മാറി. അവളുടെ ഭർത്താവ് ഫോറസ്റ്റ് സട്ടണാണായിരുന്നു. അദ്ദേഹം നേരത്തെ മരിച്ചിരുന്നു. പിന്നീട് അവളെ അദ്ദേഹത്തിനടുത്ത് അടക്കം ചെയ്തു. ചില ജൂനിയർ പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ മാത്രം ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഫാന്റം കില്ലറിന്റെ കേസ് – അന്വേഷണം പിന്നീട് ടെക്‌സക്യാന മൂൺലൈറ്റ് മർഡേഴ്‌സ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടു – ഇതുവരെ പരിഹരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അത് ഒരിക്കലും ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് പലരും വിശ്വസിക്കുന്നു.

ഒറിജിനൽ കേസ് ഫയലുകളും രേഖകളും കാണാതായി. ഈ നിഗൂഢമായ കുത്തൊഴുക്കിന്റെ കുറ്റവാളി – ‘ഫാന്റം’ – വർഷങ്ങളായി സിനിമകൾക്കും ടിവി ഷോകൾക്കും പ്രചോദനം നൽകിയിട്ടുണ്ട്. 1940-കളിൽ ടെക്‌സാക്യാനയിൽ നിന്നാണ് കൗമാരപ്രായക്കാരെ വേട്ടയാടുന്ന ഹുക്ക് മാൻ എന്ന നഗര ഇതിഹാസം ഉരുത്തിരിഞ്ഞതെന്ന് പലരും വിശ്വസിക്കുന്നു. ഒരു സീരിയൽ കില്ലറിന്റെ അമേരിക്കയിലെ ആദ്യകാല ഉദാഹരണങ്ങളിലൊന്നാണ് ഫാന്റം എന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു, കേസ് തണുത്തുപോകുന്നതുവരെ ഈ പദം രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിരുന്നില്ല.

ഇടയ്ക്കിടെ, കിംവദന്തികളും ഗോസിപ്പുകളും കേസ് വീണ്ടും വെളിച്ചത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നു. ചിലപ്പോൾ, ഇത് കാര്യമായ എന്തെങ്കിലും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് ( മുൻ ബോവി കൗണ്ടി ഷെരീഫ് ബിൽ പ്രെസ്ലിയുടെ അനന്തരവൻ ടെക്‌സാക്യാന ഗസറ്റ് റിപ്പോർട്ടർ ജെയിംസ് പ്രെസ്ലി എഴുതിയ 2014 ലെ ഒരു പുസ്തകം പോലെ. ) ഈ പുസ്തകം കേസിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ചരിത്ര രേഖകളിലൂടെ പരിശോധിച്ച്, കൊലപാതകം നടത്തിയെന്ന് അന്വേഷകർ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന യുവൽ സ്വിനിയാണ് ( 1973 വരെ കാർ മോഷണത്തിന് ജയിലിൽ കിടന്നത് ) ഫാന്റം കില്ലർ എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടു.

അന്വേഷകർക്ക് 1946-ൽ തന്നെ ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കാതെ ഈ കേസ് പരിഹരിക്കാമായിരുന്നോ? പറയുക അസാധ്യമാണ്. ഒരുപക്ഷേ, തുടക്കം മുതൽ നശിച്ചുപോയ ആ അന്വേഷണങ്ങളിൽ ഒന്ന് മാത്രമായിരുന്നു ഇത്. റിച്ചാർഡ് ഗ്രിഫിൻ, പോളി ആൻ മൂർ, പോൾ മാർട്ടിൻ, ബെറ്റി ജോ ബുക്കർ, വിർജിൽ സ്റ്റാർക്‌സ് എന്നിവരുടെ കൊലപാതകങ്ങൾ പരിഹരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.